Danuta Krrywoń"
Streszczenie
Na wszystko na tym świecie jest odpowiednia pora. Jest pora na to, aby się cieszyć i śmiać, jest pora narodzin, nauki, pracy, pora miłości, tęsknoty, ale także jest pora na smutek, zadumę i płacz. Jest pora na to, aby kochać, pora na to, aby żyć i umrzeć. Ludzie się rodzą żyją pośród nas i odchodzą. Zostawiają nas w samotności, bólu, rozpaczy. Pozostawiają pustkę, którą czasem nie da się niczym zapełnić.
Artykuł porusza trudne problemy cierpienia i śmierci w rodzinie oraz postaw wobec śmierci.
Tworzymy cywilizację, która ucieka od problemu bólu, cierpienia i śmierci. Świadomie bądź nieświadomie odsuwamy myśli o śmierci własnej lub osób najbliższych, ponieważ stanowi ona drażliwy, delikatny temat - temat tabu. Kiedy zaczyna się o niej mówić ludzie popadają w przygnębienie, zmieniajątemat lub milkną. Dla wielu śmierć jest równoznaczna z porażką. Choroba, cierpienie i śmierć to słowa, które kojarzą się zazwyczaj z negatywnymi emocjami, przywodząc na myśl strach, lęk, ból, stratę, bezsilność oraz koniec.
Owe sytuacje rozpatrywane mogą być z wielu punktów widzenia: medycznego, psychologicznego, religijnego, filozoficznego. Jednak rozpatrywanie ich wydaje się najbardziej wartościowe jeśli ma zakotwiczenie w osobistych doświadczeniach osoby chorej, czy też jej osób najbliższych, których choroba ukochanej osoby dotyczy w pełnym wymiarze całej swojej złożoności.
Śmierć jest tak blisko każdego z nas, że stale żyjemy w jej cieniu. Ocieramy się o nią nawet jej nie dostrzegając. Nosimy ją w sobie, choć wydaje się być tak odległa. Nigdy nie przekonujemy się lepiej o upływie życia, niż wtedy, kiedy życie szczególnie nam bliskiego dobiega końca na naszych oczach. Wtedy przychodzą bolesne pytania, zarówno o sens i wartość życia, jak również o to, dlaczego musimy przez to „przechodzić”, dlaczego nas to dotknęło?!
* Dr nauk humanistycznych, adiunkt Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach w Zakładzie Pedagogiki Twórczości, oraz w Wyższej Szkole Humanitas z siedzibą w Sosnowcu.
131