P2050818

i&ciwości fizyko-chemiczne gruntów

3.3

dzie:

'Wpym znaku. Zjawisko to naz; V — prędkość elektrokataforetyczna w fxm/s przy spadku napięcia 1 V/cm, L_{0 ra2} pierwszy odkryte prz C— potencjał elektrokinetyczny w miliwoltach.    "aSchemat przyrządu Reussa j

nak potencjału £ zależy od pH roztworu wodnego zawiesiny i od wartości tzw. j jwie szklane rurki i wypełnia H_is dla danego gruntu. Gdy pH > pH_is, to potencjał £ jest ujemny, gdy pH =

= pH_iz, C = 0 oraz gdy pH < pH_iz, potencjał £ jest dodatni. Dla naszych gruntów H_ta < 7, stąd więc w normalnych warunkach potencjał cząstek gruntowych jest tjemny.

3dy wszystkie cząstki w zawiesinie gruntowej mają potencjał tego samego znaku, j Dowoduje to ich wzajemne odpychanie, podobnie jak odpychają się jednoimiennie ąaelektryzowane kulki szklane. Odpychanie się cząstek jest tym większe, im większy ! fest ich potencjał elektrokinetyczny.

Po dodaniu dó zawiesiny np. kwasu solnego następuje zmiana jej pH, co dopro-j wadza do zmiany znaku potencjału zmiana znaku K może nastąpić tylko poprzez $ przejście przez stan, gdy K = 0. W momencie gdy % ^‘ 0 lub jest dostatecznie mały, |

(cząstki zawiesiny tracą zdolność wzajemnego odpychania się i ulegają siłom wza-1

giej anodę i włącza się stał)

1 jemnego przyciągania. Zawiesina iłowa koaguluje się.. Przejawia się to łączeniem I    _że poziom wody j

się sąsiadujących ze sobą cząstek w większe skupienia (kłaczki), które opadają i two-i rzą galaretowaty osad. .

Elektrolitami koagulującymi są np. kwas solny i chlorek wapnia. Według Gumien-skiego (1965) koagulatorami mogą być wszystkie kwasy, zasady i sole, jeżeli ich koncentracja nie będzie niższa niż próg koagulacji. Tenże autor zaznacza, te jednós wartościowe jony powodują koagulację odwracalną, trójwartościowe jony dają nieodwracalną, a dwuwartościowe — pośrednią.

W przypadku gdy trzeba rozdzielić agregaty w gruncie na oddzielne cząstki grunto-J we (np. przy wykonywaniu analizy areometrycznej), należy zwiększać potencjał j przez dodanie odpowiedniego elektrolitu, tzw. stabilizatora. Jako stabilizatorów używa się roztworów amoniaku, szkła wodnego, sody itp.    1.    .

Trzeba pamiętać, że koagulacji lub stabilizacji zawiesin towarzyszy wiele dodatko-jJ^aw|^s^° ^to ^nazywa się pot

przy czym w ostatniej rurce iłowych. Doświadczenie to il wody, jak i zjawisko wędróv ny, do elektrody odmiennei się ęlektrokataforezą^L Quincke odkrył doświadcza wicie przepuszczając przez rć obwodzie prąd elektryczny j dla piasku kwarcówego-dla gliny

wych zjawisk, jak wymiana jonów, zmiana grubości wody błonkowej i warstwy dy

JZjawiska elekt rok i n etyczne i

fuzyjnej, zmiana temperatury itd.; zjawiska te mogą skomplikować przebieg reakcji|^W^^corzy^st^uj^e elektroosmi Częstokroć przy stabilizacji zawiesiny gruntowej trzeba stosować kilkakrotne próby°^SUSzenja S^run*^u z różnymi odczynnikami i różną ich ilością, aby uniknąć koagulacji.

jnych w długim i głębokim pr. ^?o wykonaniu przekopu do 1 na stałe spływanie stoków. M

3.3.4 Zjawiska elektrokinetyczne .    (poważnie o przesunięciu traJ

Pory w gruncie tworzą siatkę kanalików o zmiennych przekrojach. Na ściankac^^^bosmozy. tych kanalików, podobnie jak i na pojedynczych cząstkach, znajduje się warstww®^⁰ anody użyto prętów sti podwójna jonowa i zagęszczona woda błonkowa.    pftnych rur aluminiowych śrw

W gruntach o drobnym uziarnieniu przepływ wody tymi kanalikami jest bardzfl/^ ^m (O^s. 3.17). Do chwili utrudniony, gdyż wóda zagęszczona wypełniająca pory stawia duży opór. Jeśli joflr¹¹¹¹¹¹ był mało przepuszczało; nak przez pewien obszar tego gruntu przepuścimy prąd elektryczny-stały, to wskuw ^2ie^^c*^a studzienek dało łączni jego działania część warstwy dyfuzyjnej kationów zostanie przemieszczona styczO^f²⁰¹¹^ niożna było w nim w do warstwy utwierdzonej i nastąpi przepływ wody w kierunku elektrody o odmie^|,,C°'^Va^ bez przeszkód. Wilgoti