P5020262

Jciągającą się przed nim, życie, nie mącąc bezbrzeżnej pustki świata, w jakiej odgrywa się ten pusty dramat egzystencji. _

Tę prostą linię przerywa rewolucja, w życie ludzkie wdziera się kryterium, konieczność decyżji, a wszelkie idecyzje mogą już podlegać kontroli moralnej. Żeromski napisał, że Miciński tworzy rzeczywistość nową — własną, nieznaną, ułudną jednię, twór nowy. Myślał chyba o stylizacji, o ogromnym nacisku wyobraźni na wizje Micińskie-go. W planie bowiem treściowym zarówno „nowość”, a więc oryginalność tego tworu, jak i jego Jednia” wydają się mocno podejrzane. W planie treściowym Kniazia, zo- za stańmy tymczasem przy tym przykładzie, nie st; jednolitość waży, lecz dysonans, dysharmonia, pa ku której zmierza konstrukcja dramatyczna. les Nowość czy oryginalność także staje się pro- ps blematyczna: cóż bowiem innego przedsta- dr wia ta dysharmonia, jak nie poetycką odbitkę rzeczywistości? Oto bowiem kolejnym „napięciem kierunkowym” staje się rewolucja, bunt marynarzy. Wyzwolenie sił v tym, co wydawało się pustka i ciszą._9