PA121001

i-', - .    .    Struktura Ky—yf,_29

Jbo pojedynczy wyru lub forma. Tb tą tylko wykładnikami b.«m«nia ’ takiego kodu dialektilnn-udulrzneRo.

Nasuwa się pytanie o charakter jakości znakowych jako kategońal-nych właściwości leodów lub indeksów poszczególnych elementów tekstu wskazujących na te kody. W stylistyce traktuje się je niemal jak uprzedmiotowione byty. Są to cechy ustabilizowane w toku rozwoju ję-syks albo powtarzalne atrybuty o charakterze metajęzykowym, przypisywane stylowi przez odbiorców w jednorazowym akcie komunikacji. Mamy do wyboru dwa rodzaje jakości: jakości charakteryzujące językowe style funkcjonalne, jak np. potoczność, perowazyjność. artystyczno* (m.in. poetyckość), eksplicytność. metaforyczność. konceptowofić itp_M oraz jakości, które można nazwać ekspresywnymi: jasność, zawiłość, prostota, ozdobność itp., wiążące się z tradycją retoryczną. Mogą przysługiwać zarówno kodom, jak i ich okazom.

Niekiedy jakości wynikają z przenoszenia cech heterogenicznych, właściwych innym deeygnatom niż zjawiska stylistyczne, np. mówi się

0    racjonalności stylu. Zakresy znaczeniowe tych ostatnich terminów nie są ostre, wyraźnie chodzi tu o jakości wynikające z działali wartościujących w sensie aksjologicznym.

Jak się wydaje, kody mają organizację szeregów jednoklasowych

1    nie mają wewnętrznej hierarchii, różnią się zatem pod względem Struktury od tworów języka, które są dwuklasowe. i od paradygmatów formalnych, mających hierarchię. Ponadto kody nie są w stosunku do siebie synonimiczne, co tym razem przypomina niektóre stosunki W obrębie systemu językowego: typy formalne deklinacji i koniugacji nie są względem siebie synonimiczne. Ich składniki pozostają do siebie w stosunku korelacji.

Składniki językowego „systemu” stylistycznego zachowują w tekście SUtus jednostek języka. W pewnym sensie są to twory hardziej złożone od fonemów, modemów czy aememów, ponieważ są zawsze obciążone dodatkowym znaczeniem. Fakt ten pociąga za sobą określone konse-kwencje, a mianowicie wpływa na możliwości użycia składników kodów w tekstach.

Należy mieć na uwadze w ogóle ściślejsze ograniczenia stosowalności zjawisk stylistycznych w porównaniu do czysto językowych. (Pod innymi względami jest ona większa, ponieważ nie respektuje granic ■dędzy językami etnicznymi). Widać to wyraźnie na przykładzie ko-