phi s2

phi jest statystycznie istotna. I tak, na poziomie a = 0,05. przy liczebnościach grup: 25, 50, 100. 200, krytyczne wartości phi wynoszą odpowiednio: 0.39; 0,28; 0.20; 0.14 (Hubbard i Clemens, 1972 s. 63).

W wypadku, gdy badana próba jest bardzo liczna, wygodniej jest przeanalizować tylko jej część, a mianowicie skrajne grupy: dolną i górną, z odrzuceniem grupy środkowej. W tym celu musimy uporządkować badane osoby (na podstawie ich arkuszy odpowiedzi) według ogólnego wyniku uzyskanego w kwestionariuszu — od najwyższego do najniższego. Następnie wydzielamy dwie grupy obejmujące taką samą liczbę osób: z wysokim wynikiem ogólnym w wypadku pierwszej z nich (grupa górna) i z niskim wynikiem ogólnym w drugiej (grupa dolna), i tylko te grupy poddajemy dalszej analizie. Środkowa grupa nie interesuje nas. Jak liczne powinny być obie ekstremalne grupy? Kelley (por. Thorndike, 1961, s. 240) wykazał, że stosunek otrzymanej różnicy do jej błędu standardowego jest maksymalny wtedy, kiedy każda — górna i dolna — grupa zawierają w przybliżeniu 27% badanej próby. W ten sposób możemy otrzymać najbardziej dogodny układ pozycji uporządkowanych według ich mocy dyskryminacyjnej — od największej do najmniejszej. Odrzucenie środkowych 46% badanych wydatnie wpływa na zaoszczędzenie czasu przeznaczonego na obliczenia. Najczęściej autorzy różnych testów posługują się próbą obejmującą 370 osób. gdyż 27"„ tej liczby daje w przybliżeniu 100, operowanie zaś grupami o liczebności 100 znacznie upraszcza wszystkie obliczenia.

Edwards i -K.il pa trick (1957) analizowali skrajne grupy obejmujące po 25% osób z całej próby. Autor obliczał moc dyskryminacyjną pozycji Kwestionariusza Kontroli Emocjonalnej na podstawie wyników uzyskanych w grupach skrajnych obejmujących po 27% pełnego składu próby, liczącej 200 osób.

281