PICT5455

W zakresie dojrzałości do pisania, istotną rolę odgrywa stopień orientacji przestrzennej, który umożliwia dziecku rozpoznawanie i odtwarzanie kierunków, położenia i proporcji wymiarów odwzorowanych form graficznych oraz pamięć ruchowa, czyli umiejętność przetwarzania obrazu graficznego na obraz ruchu. W procesie tym niezbędna jest umiejętność wykonywania linii ciągłych, kontrolowania wzrokiem własnych ruchów i świadome nimi kierowanie. Dzieci 6-letnie powinny również nabyć w przedszkolu umiejętność wykonywania elementów literopodobnych, wykorzystując je w samodzielnej twórczości dekoracyjnej oraz do planowego zagospodarowywania płaszczyzn o różnych formatach.

Dojrzałość do matematyki związana jest z rozumieniem i umiejętnością określania stosunków przestrzennych, czasowych i ilościowych w praktycznym działaniu oraz klasyfikowania przedmiotów według przeznaczenia, wielkości, kształtu czy koloru. W programie pracy wychowawczo-dydaktycznej w przedszkolu przewiduje się przyswojenie sześciolatkom pojęcia liczby elementów zbioru oraz umiejętność dokonywania na konkretach operacji dodawania i odejmowania w zakresie liczb naturalnych od 0 do 10 z posługiwaniem się cyframi i wybranymi znakami matematycznymi - większości, mniejszości, równości, dodawania i odejmowania⁸.

Oceniając uzyskane rezultaty pracy w najstarszej grupie przedszkola, zwracamy baczną uwagę na poziom tych umiejętności i sprawności umysłowych, które w szczególny sposób gwarantują dziecku dobry start i dalsze powodzenie w nauce szkolnej.

Ważnym elementem pracy dydaktycznej w przedszkolu jest zetknięcie dziecka sześcioletniego z muzyką i ruchem z nią związanym. A co za tym idzie, poprzez muzykę i zajęcia umuzykalniające przygotowanie go do podjęcia nauki szkolnej.

U małych dzieci obserwujemy spontaniczną reakcję na muzykę. Wzbudza ona często śmiech, radość. Pod wpływem muzyki dzieci przytupują klaszczą, wykonują rytmiczne ruchy. Są to reakcje mimowolne, nieświadome, wynikające z natury psychofizycznej dziecka. W miarę obcowania z dźwiękiem i zdobywania nowych doświad-’ zob. Program wychowania przedszkolnego wprowadzony zarządzeniom Ministra Oświaty i Wychowania z dn 11. maja 1973 r . zmiana z dn. 8. marca 1987 r., korekta MEN - 1992 r s. 56.

czert muzycznych, dzieci zaczynają wykazywać pewne upodobania i zainteresowania, zaczynają zauważać muzykę i wartościować ją.

Jedną ze znanych metod, wykorzystywanych w wychowaniu przedszkolnym, przygotowującą do nauki czytania i pisania, jest metoda dobrego startu, która zawiera elementy ćwiczeń ruchowych, nawiązuje do tekstu i melodii piosenek. Ma ona dwojakie zastosowanie: w rehabilitacji i w profilaktyce. Może być stosowana zarówno w odniesieniu do dzieci o prawidłowym rozwoju psychomotorycznym (aktywizuje ten rozwój), jak i do dzieci, których rozwój jest zaburzony (usprawniając zaburzone funkcje).

Źródłem metody dobrego startu jest metoda Le Bon Dśpart czyli „dobry odjazd, odlot, start . opracowana przez The a Bugnet*, która zajmowała się wychowaniem fizycznym. Początkowo metoda ta stanowiła element procesu rehabilitacji osób zaburzonych ruchowo. Stopniowo uwzględniano ją w kształceniu umiejętności percepcyj-nych. a od 1941 r. zastosowano tę metodę w przygotowaniu dzieci do nauki czytania i pisania. W 1971 r. M. A. R. Lampreia przeprowadził badania w ośrodku metodyczno-psychologiczno-pedagogicznym w Lizbonie, którego pacjentami byli uczniowie klasy specjalnej szkoły podstawowej. Wyniki badań wykazały, że zajęcia terapeutyczne prowadzone metodą Le Bon Dśpart dają najlepsze wyniki w przypadku, gdy stwierdzono wcześniej trudności w czytaniu, pisaniu lub zaburzenia emocjonalne dotyczące zachowań interpersonalnych w grupie.

Metoda Le Bon Dśpart najbardziej popularna jest we Francji, a stało się tak za sprawą stowarzyszenia, założonego w Paryżu po śmierci The‘a Bugnet przez jej córkę. Ma ono na celu rozpowszechnienie metody, kształcenie nauczycieli przedszkoli, psychologów, logopedów, a także reedukatorów, kinezyterapeutów.

Metoda Le Bon Dśpart wykorzystywana jest w wielu krajach jako metoda rehabilitacji psychomotorycznej lub jako metoda przygotowująca dzieci do nauki czytania i pisania.

Jako pierwsza, w Polsce dotarła do tej metody w latach sześćdziesiątych H. Jaklewicz - kierownik Poradni Nerwic Wojewódzkiej

• M Bogdanowicz, M. Barańska. E. Jakacka. Od piosenki do litorki czyli metoda dobrego startu dla uczniów klas .0’ I ./* i uczniów mających trudności w nauce czytania i pisania. .Fokus*. Gdańsk 1998 r, s. 5.