Metoda badania
dzie miara ta może przyjmować wartości od 0 (dla osoby badanej, która odmówi zastosowania nawet pierwszego wstrząsu) do 30 (dla osoby badanej, która zastosuje najsilniejszy wstrząs na skali generatora).
Istotna faza procedury następowała po zakończeniu sesji eksperymentalnej. Wszystkimi badanymi troskliwie się zajęto. Szczegółowy przebieg sesji zmieniał się wraz ze zmieniającymi się warunkami każdej z wersji eksperymentu i w miarę nabywania doświadczenia z naszej strony. Każdą z osób badanych informowano, że ofiara nie otrzymywała niebezpiecznych wstrząsów elektrycznych. Każda z nich nawiązywała też przyjazny kontakt z całą i zdrową ofiarą, oraz odbywała długą dyskusję z eksperymentatorem. Osobom badanym, które sprzeciwiły się eksperymentatorowi, wyjaśnienia dotyczące eksperymentu przedstawiano w sposób wspierający ich decyzję o nieposłuszeństwie. Posłuszne osoby badane zapewniano, że ich zachowanie było całkowicie normalne, i że odczuwane przez nie napięcie czy konflikt pojawiały się także u innych uczestników. Badanych informowano, że otrzymają obszerny raport dotyczący wniosków z serii eksperymentów. W niektórych przypadkach, z pojedynczymi osobami badanymi, przeprowadzano dodatkowo długą i szczegółową dyskusję na temat eksperymentu.
Kiedy seria eksperymentów została zakończona, osoby badane otrzymały pisemny raport, który przedstawiał szczegóły procedury eksperymentalnej oraz wyniki. Tak jak poprzednio uwzględniono ich własny udział w eksperymencie i uszanowano ich zachowanie w czasie jego trwania. Wszystkie osoby badane otrzymały kwestionariusz kontrolny, dotyczący ich uczestnictwa w badaniach, który również pozwalał na wyrażenie myśli i uczuć związanych z ich zachowaniem.
W opisanej sytuacji osoba badana musi rozwiązać konflikt pomiędzy dwoma wzajemnie sprzecznymi wymaganiami związanymi z obszarem społecznym. Może ona kontynuować wykonywanie poleceń eksperymentatora i podawać uczniowi coraz bardziej bolesne wstrząsy, albo odmówić
41