Metoda badania
Typowymi osobami badanymi byli urzędnicy pocztowi, nauczyciele szkól średnich*, sprzedawcy, inżynierowie i robotnicy. Poziom wykształcenia badanych był różny, począwszy od jednej osoby, która nie ukończyła szkoły średniej, do osób z doktoratem i innymi stopniami naukowymi. Rozważano kilka warunków eksperymentalnych (odmian eksperymentu podstawowego) i od początku zakładano, że istotne będzie zrównoważenie każdego z nich pod względem wieku i zawodu badanych. Udział przedstawicieli różnych zawodów w każdym eksperymencie był następujący: robotnicy, wykwalifikowani i niewykwalifikowani — 40%; pracownicy umysłowi, sprzedawcy, biznesmeni — 40%; specjaliści — 20%. Grupy zawodowe podzielone były na trzy kategorie wiekowe (osoby badane w wieku dwudziestu, trzydziestu i czterdziestu lat przydzielono do każdego z warunków eksperymentalnych w stosunku, odpowiednio 20, 40 i 40%).
Eksperyment został przeprowadzony w elegancko urządzonym Laboratorium Interakcji Uniwersytetu Yale. Szczegół ten jest znaczący dla nadania eksperymentowi odpowiedniej rangi. W niektórych późniejszych wersjach eksperyment odbywał się poza uniwersytetem (patrz: rozdział 6.). W rolę eksperymentatora wcielił się 31-letni nauczyciel biologii w szkole średniej. Podczas całego eksperymentu cechował go stoicki spokój i nieco surowy wygląd. Ubrany był w szary kitel laboranta. Ofiarę grał 47-letni księgowy, przeszkolony do tej roli; był pochodzenia irlandzko-amerykańskie-go i większość obserwatorów uważała go za człowieka uprzejmego i sympatycznego.
W każdym eksperymencie uczestniczyła jedna osoba badana, nieznająca jego prawdziwego celu, oraz jedna ofiara. Konieczne było znalezienie pretekstu, który usprawiedliwiłby stosowanie wstrząsów elektrycznych przez
ang. „high school” - w USA szkoła, do której uczęszczają uczniowie w wieku od 14 do 18 lat (przyp. tłum.).
Posłuszeństwo... - 3 33