ostrowska4

152 Bronisława Ostrowska

JASKÓŁKA

Czarna jaskółka leci w dal Nad głębią wodnych toni — Czarna jaskółka leci w dal,

A cień jej śmigły pośród fal Wciąż goni ją i goni...

Jaskółka płynie w cichy szlak I widzi cień w głębinie — Jaskółka płynie w cichy szlak,

I myśli, że to bratni ptak Z nią razem w błękit płynie.

Lecz gdy już minie głębie fal I w słońcu skrzydłem świeci — Lecz gdy już minie głębie fal, Widzi, że sama leci w dal,

Że za nią nikt nie leci...

ŚWIATY

Parno. Ze stawu idzie rechot żabi I pszczoły brzęczą z pobliskiej pasieki.

Na łące, zżółkłej od słonecznej spieki,

Rój kraśnych dziewek świeże siano grabi.

Od pola miodem pachnie złoty łubin I chór koników cichym szmerem gędzie Na uroczystym radosnym obrzędzie Ziemi i słońca ognistych zaślubin.

W powietrzu dyszy woń jak w kwietnej lipie! A z niewidzialnych klepsydr opyl złoty W jasnym błękicie sypie się i sypie...

Gwiazdy wygasłe w błękitnej roztoczy Ku ziemi, drżącej z słonecznej pieszczoty, Martwe i zimne obracają oczy.