ScannedImage 34

- 8 -

starymi; przebadanie problemów, które nasuwa współczesny materializm praktyczny i nihilizm intelektualny; nawiązanie bliższych kontaktów Kościołów protestanckich z Kościołami prawo sławnymi o-raz z Kościołem rzymsko-katolickim.

2. Zgromadzenie rozszerzyło podstawę doktrynalną Światowej Rady Kościołów, która brzmi obecnie następująco; ".Światowa Rada Kościołów jest bratnim zrzeszeniem Kościołów, które wyznają Pana Jezusa Chrystusa jako Boga i Zbawcę według Pisma św. i starają się odpowiedzieć wspólnie na ich wspólne powołanie dla chwały samego Boga; Ojca, Syna i Ducha Świętego". - Dotychczasowa baza chrystologiczna została, jak widać, poszerzona na dogmat Trójcy Świętej; zamiast dawnego "uznają Jezusa Chrystusa..." zamieniono na mocniejsze; "wyznają" oraz wspomniano o źródle wiary, jakim jest Pismo św.Nową formułę podstawową przyjęto w głosowaniu 383 głosami, przy 36 przeciwnych i 7 wstrzymujących się.

3* Interkomunia - zagadnienie wspólnej komunii św. ujawniło się w łonie Kościołów protestanckich już na kilkanaście lat przed zgromadzeniem w New Delhi. Zwłaszcza na spotkaniach młodzieżowych domagano się wspólnego uczestnictwa w Eucharystii. Zgromadzenie dyskutowało nad tym-problemem w sekcji "Jedność", lecz nie doszło do konkretnych wyników. Jednakże w oświadczeniu doradzającym każdemu Kościołowi lokalnemu wywarcie "pewnego nacisku na pozycje tradycji, które odziedziczyliśmy", widać orientację w kierunku interkómunii,

Dodajmy, że chodzi tu o Kościoły protestanckie, gdyż Kościoły prawosławne /podobnie jak Kościół rzymsko-katolicki, a poniekąd i Kościół anglikański/, mają zastrzeżenia przeciwko praktyce interko-munii, jak długo pełna jedność międzykościelna nie zostanie przeprowadzona.

4. Wspomnieliśmy już, że włączenie światowej Rady Misyjnej do ruchu ekumenicznego oznacza wzmocnienie pozycji misyjnych w łonie Światowej Rady Kościołów. Nowa Komisja "Misji i ewangelizacji" domagała się w New Delhi, by Światowa Rada Kościołów dawała w swej pracy bezwzględny prymat wspieraniu Kościołów w ich posłannictwie ewangelizowania świata. Ten stan rzeczy stawia nowe zadania przed misjami katolickimi, jak również przed wszystkimi Kościołami i wyznaniami w ich wzajemnych stosunkach, w których należy unikać niebezpieczeństwa prozelityzmu i rywalizacji, prowadzonej nieszlachetnymi środkami. Pokój ekumeniczny na terenach misyjnych nie oznacza, rzecz prosta, indyferentyzmu, lecz duchowe pogłębienie własnej wiary i chrześcijańską miłość.

+ ' *§• * + +

Szczególne znaczenie dla rozwoju stosunków między Światową Radą Kościołów i Kościołem rzymsko-katolickim.miało IV Zgromadzenie Ogólne, które odbyło się w dniach 4-19 lipca 1969 r. w Upp-sali /Szwecja/, W obradach tych wzięła udział liczna grupa katolicka, na czele z biskupem Willebrandsem, ówczesnym sekretarzem Sekretariatu d/ś Jedności Chrześcijan, o.J.Hamerem, redaktorem o.Tucci i p.Barbarą Ward z komisji "Justitia et Pax".

Główny temat, który miał ożywiać wszystkie obrady Zgromadzenia, stanowiły słowa Apokalipsy; "Oto czynię wszystko nowe"/21,5/* Zgromadzenie postawiło sobie zatem za cel pogłębienie biblijno-teologicznej treści "nowego nieba i nowej ziemi" /Ap .21,1/ oraz

!

.

i