Przestepstwa przeciwko czci i nietykalnosci

Art. 216 Przestępstwu przeciwko czci i nietykalności cielesnej

łączy się z przekazaniem wiadomości poniżających inną osobę. Np. nazwanie kogoś słowem „złodziej" nosi w sobie cechy zniewagi, jak i pomówienia.

Patrz również art. 214.

8.    Surowszej odpowiedzialności z § 2 podlega zniewaga uczyniona za pośrednictwem środków masowego kumunikowania - patrz teza 9 do art. 212.

9.    Przepis § 3 pozwala na odstąpienie od wymierzenia kary w sytuacji, gdy zniewaga poprzedzona została wyzywającym zachowaniem się pokrzywdzonego (prowokacja) lub gdy pokrzywdzony odpowiedział zniewagą wzajemną lub naruszeniem nietykalności cielesnej sprawcy (retorsja).

10.    Wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego wymienione w § 2 może polegać na zniewadze, naruszeniu nietykalności cielesnej lub na innym zachowaniu prowadzącym do urażenia uczuć sprawcy. W szczególności prowokujący charakter może mieć rozpowszechnianie wiadomości uwłaczających jego czci.

11.    Inaczej niż w odniesieniu do przestępstwa pomówienia - odpowiedzialności za zniewagę nie wyłącza ani prawdziwość zawartej w niej treści, ani też działanie w obronie interesu społecznego.

12.    Nawiązka, określona w § 4, przewidziana jedynie w razie skazania za przestępstwo z § 2, czyli przestępstwo zniewagi za pośrednictwem środków masowego komunikowania, może być orzeczona według uznania sądu.

Wysokość nawiązki - patrz art. 48.

Z orzecznictwa:

Nadużycie przez adwokata przy wykonywaniu zawodu wolności słowa i pisma, stanowiące ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę lub zniesławienie osoby nie należącej do kręgu osób wymienionych w art. 8 ust. 2 ustawy    z    dnia    26    maja    1982    r.    -    Prawo    o    adwokaturze

•    (Dz.U. nr 16, poz.    124    ze    zm.),    w    tym    osoby,    która dopiero    w przyszło

ści może uzyskać status strony, pociąga za sobą odpowiedzialność zarówno dyscyplinarną, jak i karną.

j    (Uchwała SN z 24 lutego 1990 r., sygn. I KZP 36/97, OSNKW z 1990 r.

)    nr 4-5, poz. 12)

I    ⁴¹⁴

||

1

Art. 217. § 1. Kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza )ego nietykalność cielesną,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

§ 2. Jeżeli naruszenie nietykalności wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.

§ 3. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.

1.    Art. 217 określa odpowiedzialność karną za przestępstwo naruszenia nietykalności cielesnej człowieka. Naruszenie to może polegać na uderzeniu lub innym oddziaływaniu na ciało pokrzywdzonego, np. popchnięcie, szarpanie za włosy, oblanie wodą itp.

2.    Przestępstwo z art. 217 polega na takim naruszeniu nietykalności cielesnej, które nie powoduje konsekwencji dla zdrowia pokrzywdzonego i nie narusza funkcjonowania jego organizmu. Tym różni się od przestępstwa z art. 157, dla bytu tego drugiego konieczne jest, by czyn spowodował uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonego.

3.    W § 2 przewidziana jest możliwość odstąpienia od wymierzenia kary w sytuacji, gdy czyn sprawcy został sprowokowany wyzywającym zachowaniem się pokrzywdzonego albo Jeżeli pokrzywdzony odpowiedział czynem takim samym, czyli naruszeniem nietykalności cielesnej sprawcy. Przyjąć należy, że nie chodzi jednak o ściśle pojęte naruszenie nietykalności cielesnej w rozumieniu art. 221, ale także o naruszenie nietykalności cielesnej mieszczące się w dalej idącej reakcji pokrzywdzonego, np. spowodowanie uszczerbku na zdrowiu sprawcy. Byłoby bowiem nielogicznością, gdyby słabsza retorsja w postaci „czystego” naruszenia nietykalności cielesnej dawała możliwość odstąpienia od wymierzenia kary, a retorsja dalej idąca, w postaci spowodowania uszczerbku na zdrowiu, takiej możliwości nie dawała.

Odstąpienie od wymierzenia kar/ - patrz art. 61.

4.    Odstąpienie od wymierzenia kary dla sprawcy czynu z § 1 może mieć miejsce nie tylko wówczas, gdy sprawca zareagował na wyzywające zachowanie bezpośrednio poprzedzające czyn, ale również gdy czyn byt reakcją na odlegle w czasie zachowanie, np. sprawca spo-liczkowal osobę dowiedziawszy się, że rozgłasza ona fałszywe wiadomości na jego temat.

•wnrr

415