Rys. 16 Elementy mechanicznej traktury gry — kątownuii. Sposób zamocowania kątowników w mechanizmie powodującym zmianę kierunku ruchu pod kątem prostym.
dzisiaj, zwane jest dźwignią Barkera. Po raz pierwszy dźwignia Barkera znalazła zastosowanie w słynnych organach Cayąille-Colla w St. Denis, zbudowanych w 1841 roku. Cavaille-Coll podjął się w St. Denis budowy wielkich organów. Zastosowanie dźwigni Barkera dopomogło mu do przezwyciężenia trudności wynikłych podczas konstruowania traktury w drodze czysto mechanicznej. Odtąd dźwignia Barkera w rozmaitych odmianach stała się niezbędnym mechanizmem w każdych większych organach z trakturą mechaniczną.
Rys. 19 przedstawia dźwignię Barkera w stanie spoczynku (góra) oraz w stanie działania (dół). Zasada działania przedstawia się w sposób następujący — idąca od klawisza traktura porusza
w dół dźwignię A. W komorze wiatrowej C zmagazynowane jest powietrze pod ciśnieniem. Po uruchomieniu dźwigni A otwarty zostaje wentyl E wpuszczający powietrze do mieszka F oraz zamknięty wentyl D uniemożliwiający ucieczkę powietrza z mieszka. Wentyl D ewakuuje natomiast mieszek F z chwilą powrotu dźwigni A do pierwotnego położenia. Mieszek F podnosząc
49