skanuj0010

oddechowej, działają przeciwkaszlowo, uspokajająco, powodują spadek temperatury ciała. Depresyjne działanie na ośrodek oddechowy ulega, podobnie jak w przypadku leków poprzedniej grupy, wysyceniu i nie nasila się z dalszym zwiększaniem dawki. Oba leki antagonizują też inne działania opioidów, w tym również zaburzenia świadomości, jednak nie tak skutecznie, ani długotrwale jak depresję czynności oddechowej. Znoszą nudności i wymioty wywołane przez opioidy oraz przez apomorfinę. U osób uzależnionych od opioidów oba leki podane już w stosunkowo małych dawkach wywołują zespół abstynencji.

Leki antagonistyczne

Reprezentowane są przez nalokson - pochodną oksymorfanu.

Ma wiele cech korzystnych: znosi objawy przedawkowania pochodnych alkaloidów fenantrenowych opium i pochodnych benzomorfanu, nie powoduje objawów psychomimetycznych, jego stosowanie nie wywołuje niebezpieczeństwa wystąpienia zależności fizycznej. Lek nie wchłania się z przewodu pokarmowego, musi być stosowany pozajelitowo. Stosowany jest w celu znoszenia depresji oddechowej wywołanej przez opioidy przyjmowane przez chorych poddawanych zabiegom chirurgicznym. W położnictwie stosuje się go w celu zapobiegania lub zniesienia depresji oddechowej noworodków. U osób uzależnionych od opioidów nalokson już w małych dawkach wywołuje zespół abstynencji. Wywiera złożony wpływ na Układ wydzielania wewnętrznego: zwiększa stężenie FSH, LH i ACTH we krwi, a u kobiet zwiększa też osoczowe stężenie prolaktyny. Hamowanie przez nalokson przekaźnictwa GABA-ergicznego powoduje obniżenie progu drgawkowego i może, w pewnych przypadkach, przyczynić się do wystąpienia napadu drgawek.