uz
1

56

Rozdział j

ścia wszystkich pracowników do idei zarządzania wiedzą. Autorka skupiła się w największym stopniu na aspektach związanych z pozyskiwaniem wiedzy. Z kolei podejście I. Nonaki i H. Takeuch’ego skupione jest na wartościach || procesach mentalnych. Autorzy opisali pewne działania i schematy, które udało im się zidentyfikować w przedsiębiorstwach japońskich. Niestety działania opisane w ich książce są bardzo trudne do zastosowania i kontrolowania. Wynikają z cech osobowościowych i kulturowych charakterystycznych dla ludzi Dalekiego Wschodu i dotyczą przedsiębiorstw dużych, o rozbudowanych strukturach. W książce czytamy o całym procesie tworzenia i wykorzystania wiedzy, a właściwie o jego pozytywnych efektach. Poza kilkoma wskazówkami, nie znajdziemy tam zbyt wielu praktycznych porad dla małego lub średniego przedsiębiorstwa, znajdujemy zaś dużą wartość związaną z filozoficznym ujęciem problemu.

Rysunek 2.3. Źródła wiedzy w modelu zasobowym

Źródło: Leonard-Barton D., Wellsprings of Knowledge, Boston: Harvard Business School Press, 1995, s. 141.

Następny punkt książki, w większym stopniu skupia się na prezentacji technik i narzędzi stosowanych w praktyce gospodarczej. Są to rozwiązania służące do zarządzania i pomiaru wiedzy w przedsiębiorstwie. Ich wspólne porównanie oraz prezentacja mocnych i słabych stron, znacząco ułatwia wybranie najistotniejszych elementów wnoszących największą wartość do koncepcji zarządzania wiedzą.