viewer7

26

W tyra «!u właśnie potrzebujemy perspektywy faktualnej. Podążają za takimi myślicielami, jak Marshall Sahlins, Andrcw Abbott i ^'il Uam Sewcll, Jr., musimy poświęcić poważny, teoretyczną refleksji przypadkowym wydarzeniom i ich transformującym konackwcc cpym¹¹ Tylko w ten sposób możemy mieć nadzieję na zrozumień! procesualncj dynamiki nacjonalizmu i tylko dokładne badania takie procoualnych dynamik mogą, »ak sądzę¹ w nadchodzących latać dostarczyć najbardziej -oryginalnych i istotnych prac o nacjonalizmie

prac przynoszących postępy teoretyczne, jak również bogatsze roztl mienie poszczególnych przypadków”

Rozpocząłem od postawienia pytania: jak powinniśmy rozumie strukturę narodową i przynależność narodową oraz iak -one wynikał z n¹cjonalLzrrui> Sprowadzona do formuły, moja aręunicngąęja jed taka, że powinniśmy skupić się na narodzie jako na kategorii praktyki U.I urukturzę narodowej jako na zinstytucjonalizowanej kulturowi i poITtyczn^i formie, a. na przynależności narodowej jako ria przypad

kowynf źdarTOnfa^r powrii nr.y mać się od używania analitycznie wąt

pil weg^pójęcta „narodów" jako substancjalnych, trwałych zbiorowo ści. Ostatnia książka Julii Kristevej nosi angielski tytuł Naium wilkom Nationalrsm (Narody t¹s nasjonafi¹mu\i analitycznym zada niem na (cm, moim zdaniem, jest myślenie ó nać-jiMtaliZiYlio be narodów.

§wiat    nic jest, jnk to często zakładają nawet tak wyrafinował

myśliciele, jak Anth<my Smith, „światem narodów”¹. Jest to&wiaj w którym struktura narodowa jest coraz szerzej insty t ucjonalizo wan

w praktyce państw i działających systemów państwowych. Jest to nwiat, w którym naród im szeroko, choć nierówno, dostępny i po~

srauechny jako kategoria społcc^ncgci^ostrze gania »podział u. |)fcst to

iwiat, w ktorymf przynależność narodowa może się nagle i silnie włarzyC", ale nic * powyfcs-łego ni? implikuję świata narodów substancjalnych, trwałych zbiorowości.

Aby /rozumieć silę nacjonalizmu, nic potrzebujemy odwoływać lę do kategorii narodu. Kle powinniśmy również, popadając w przewiną skrajność, odrzucać całkowicie przynależności narodowej. Po-ebujemy raczej rozliczenia kategorii analizy od kategorii praktyki,

howujac jako analitycznie niezbywalne pojęcie narodu ideo prak-

cz.ncj kategorii, struktury narodowej jako zinstytucjonalizowanej imy, a przynależności narodowej jako zdarzenia, pozostawiając ród'^r jako trwałą społeczność nacjonalistom.

1

^,ł Sahlios. T\t Jtelirtn >•/ iSt Eva¹i_m Ae-U". Audio¹ Abhon. Fr.an Cmmttt | ffwui: Sou¹ e¹ NwrjJrrY 1‘mtMtm. SoooJoękri MflMt inJ Hw«li »{iwa Sewell. Tkt/j Timporahtui.