TES r III
I. Analityka składu ząjmutc SK vxkrcsUn;cm a) .uin zawartości składników w c.łłxic. b> rozmicize/rma przestrzennego składników w skali makro, cl ,*adna podanych odpowiedni
2- Metoda analityczna to j> sposób oznaczania określonego składnika, bl zespół cnyrtnoSci prowadzących do oznaczenia określonego składnika, cl wszystkie etapy prowadzące do ozzukczctna określonego składnika.
3. Składniki uboczne to takie. kt0*e występujące w ptobce w zakresie a> 0.01-1*.. bl 0.01*1 g. cl 1-100 v-i g
4. U' analizie makro pobiera się próbki o masach r.-edu al >0.01 g. b) >0.1 g. c| 0.01-0.1 g
5 Miara rozrzutu wyników w serii pomiarowej ess al średnia arytmetyczna, b) błjd względny. cl względne odchylenie standardowe.
6 W emisyjnych metodach spektroskopowych mierzona w ictkoici* jest promieniowanie al emitowane przez oznaczane składniki, ił) absorbowane przez oznaczane składnk cl odbite przez oznaczane składniki
7. Powtarzalność to precyzja odnosząca się do pomiarów wykonanych w w arunkach al różnych, bl tych samych, cl żadna z podanych odpowiedzi.
S. Dla dwóch metod spcktrofiMotnccrycmych umożliwujacych oznaczanie tego samego składnika w roztworach próbek yw mol/dm') podane są równania dwóch funkcji analitycznych f,<C > 13500-C dla 10"*- C--10* craz faC t* 19500-C dla 10 ,<C<10° Prawdziwe jest stwierdzenia. ze al czulone f, ‘cst większa od f. b) zakres nosowatoosci f. jes* mniejszy od f:. c) zakres stosowalności f, jesr większy od f:
9 Zawartość składnika w próbce wynosi 155 ug g. natomiast w tok ; analizy oznaczono ego za--*ł-*.c-« ;ako ’.65 ucg. Błędy względny i bezwzględny tej analizy wy nci-szą odpowiednio a)-ó.a* * i 10 uą g. b> 3’- ' -’0_gg
10. Oznaczono składnik dwiema metodami. : n rrs; Dla ser pomiarowej uzy-.ka.-e: z *.v • -n e— m. b :d bezwzględny
i względne odchylenie standardowe wynosiły odpowiednio :0*« T.I** Dla mc-.*:;- — - -- c te wic k_Sc wynosiły odpowiednio 5.65k i 3.2**. Prawdzie jest stw-ierdzemc. ze al m; jest bardziej dokładna od tn~. b) », jesł bardziej precyzyjna nu m2, c) m, jest mniej precyzyjna ntz m-
11. Średnia próbka laboratoryjna to capf£ partu materiału przygotowana z próbki a) ogotnej. b) jt dworkowej. cl pierwotnej
12. Jednorodność próbki ogólnej zwiększa się poprzez jej a) rozdrabnianie. b) rmcczanie. c) anaitjsaak.
13. W wyniku miareczkowania ł: mianowanym roztworem wobec skrobi powstają al Nal i Na^Ot. b> Sals i
Na:S,06. c) Nal i Na.S04
14. W miareczkowaniu pośrednim oznaczany składnik reaguje a) hripududniu z UUHim. bl z merym jkMakkn. a titrant z produktem tej reakcji, c) z innym w'.i in.k * - j mm" : ■ s ‘ • u et- ■ »ła*-- *.•.
J 5. W wyniku rozkładu dolomitu (C‘a< «' M. i r -w • c •. • » i : ; Mc u' H* b>ca .
/ 7. VV wyniku stopienia ZrO.. / K;V<>. p.iw-.:a:a *• .*•* ik ■ b»tr •,» . k • \ . .’j\v v
3. Bhfd bezwzględny miareczko* anta alk •. »• iwi: t . .• i: m .• •«- . ^ mi . -.». rr m w-ymm -0.vi vn>
Jonów Cl' nie miareczkuje się roztworami \*NO «t wm rew/c -a p.rwcta-w y- c a> ^c*\.'>>». b>
Do nastawiania miana roztworów HCI u/N\*a się jako Mitnur* pod^awtiwg » . N»;CjO*. b> NijCOi. c) \aC\
Zap/s (A+B+C)->( A) • (0 • ( •. ^dbtte nawits to granica faz. a litery to składniki próbki, oznacza a) wydzielenie ‘składnika ) rozdzielenie składnika A. c) zagęszczenie składnika \
c/.ch pnett aglomeracji jest szybszy od procesu re-kmalizacji lo powstają osady a) grubokrysultczne b) koloidowe :o drobno krystaliczne
oagulacja to proces przechodzenia roztworu koloidowego u a) zol. b) o-sad drobnokry^ahezny. c) osad koloidowy, oznaczeniach Fc metodą manganometryczną jony tego pierwiastka obecne w analizowanym roztworze należy ł) utlenił , b) zredukować do Fe ', c) /adnu z podanych odpowiedz;
OH)3 i MgNHjPOj są przykładami osadów a) koloidowego i drobookrystalicznego. bi koloidowego \ ysta licznego, c) koloidowych.