01201

12 NASZ LAS I JEGO MIESZKAŃCY.

12 NASZ LAS I JEGO MIESZKAŃCY.

wysokości nad ziemią, a chociaż plączą się między sobą, nigdy jednak liście ich nie tworzą tak zbitej masy, jak u jodeł i świerków. Dlatego to w lesie sosnowym jest zawsze jasno. Rośnie tam bardzo często trawa, prawie zawsze znajdzie się jakieś podszycie: jeśli nie krzaki wrzosów, to zielone runo borówek lub jeżyn, darnie mchu, krzaczki poziomek. Bory sosnowe obfitują zwykle w najrozmaitsze rodzaje leśnych jagód. Tam to:

... srebrzy się mech siwobrody,

Zlany granatem czarnej, zgniecionej jagody.

... tam czernieją się wrzosiste pagórki, Strojne w brusznice, jakby w koralów paciorki.

A. Mickiewicz.

U nas właśnie jest ich najwięcej. Świerk i jedlina, to drzewa bardziej górskie, tworzące lasy przeważnie w górach. Na równinach natomiast, szczególnie u nas, przeważają bory sosnowe. Poczciwe to drzewo, ta sosna, i wcale nie wybredne! Daje ona sobie radę na bardzo marnych i jałowych gruntach, na których inne drzewa marnieją i giną. A to dzięki temu, że jej głęboko sięgające i mocno rozgałęzione korzenie pozwalają jej wydobyć cząstki pożywne nawet z najnędzniejszej gleby. Rośnie też sosna na piaskach, gdzie obok niej może się ledwie utrzymać również mało wymagająca brzoza. I dobrze rośnie:

Pogiętemi konary Na sto sąini rozwisa,

A korzeńmi bez miary Żótty piasek wysysa.

I nie tylko sama żyje, ale jeszcze przygotowuje grunt dla innych: z piasku wilgoć szybko ucieka, ale niechno na nim wyrośnie lasek sosnowy, niechno się ziemia okryje opadłemi igłami, to zwilgotnieje wkrótce nieco i stanie się podatną do wyżywienia innych roślin. Zjawi się wnet zwykłe podszycie boru, i, zamiast nagich piasków, będzie miła zieloność w zimie, oraz obfitość jagód obok cienia i chłodu w lecie.

Sosna wogóle przyzwyczajona jest do twardych warunków życia: nie tylko zadowala ją nieurodzajny, piaszczysty grunt, daje