0004001

-OO—£$s>(§|

I

za żywota, oczy jego w głowie będąc, w miejscach swoich prędko biegając patrzyły; wszyscy mędrkowie i snów wykładacze nad tem głowy swe psując, snu onego trafić nie mogli. Aż jeden derwisz, nie myśląc wiele, powiedział: „Oczy jego dla tego biegające i bystro patrzące widziane są, że patrzy na państwo swoje, które już nie w jednych ręku po nim było i jeszcze będzie.”

Siła monarchów ziemia pożarła łakoma,

Których pamiątka wiekom dalszym niewiadoma; Bo jak prędko do grobów wrzucono ich ciała, Tak sława ich z pamięci ludzkiej wywietrzała.

Lecz Nusirewanowe imię nie zginęło,

Chociaż już zejściu jego tysiąc lat minęło.

Żyj tedy i ty dobrze, chcesz-Ii, by-ć prawdziwie Świat mógł rzec: „Umarł ciałem, ale sławą żywię.”

POWIEŚĆ III.

Słyszałem, że jeden syn cesarski był niedołężny, nieurodziwy, garbaty i szpetny, a drudzy bracia jego nadobni i pięknej urody byli. Cesarz, jakoby nim pogardzając, kilkakroć go fukał. Dziecię rozumnie znosząc, rzekło: „Ojcze mój! małego wzrostu syn mądry lepszy-ć jest, niż wielkiego głupi. Izali to wszytko dobre bywa co wielkie? Jako owca rzecz mała a czysta, słoń zaś wielki a plugawy. Więc góra Tur między górami najmniejsza, ale przed oblicznością Bożą najwiętsza i najwdzięczniejsza.

3