0174

142

przez Oliwadesa w 4 tomach. Warszawa 1830 r. Do tych prac dodać należy rozprawę wydaną w 1813 r. p. n. „O głównej zasadzie i pożytkach filozofii moralnej,” w której będąc zwolennikiem Kanta, rozbiera zasady moralne tak dawnych jak i nowszych filozofów; oraz broszurkę po łacinie wydaną dla otrzymania stopnia doktora filozofii, p. n. „De studio philosophiae moralis in Polonia.” Umarł w Warszawie na appopleksyją d. 1 Czerwca 1832 r. W rok po jego śmierci wydano drukowane in 4° o czterech stronnicach uwiadomienie: że kościół katolicki w Polsce, utracił nader rzadki w wieku naszym wzór pobożności i gorliwości chrześciajańskiej, w osobie zmarłego Kosickiego. Przyczem opieka trojga małoletnich dzieci jego dojppsząc o wkrótce wydać się mającym 4 tomie Nauki katolickiej, zachęca duchowieństwo i osoby świeckie, ażeby pozostałe po zmarłym dzieła, nabywać chcieli. ,

FRANCISZEK MŁOKOSIEWICZ.

,,FRANCISZEK MŁOKOSIEWICZ DAWNY WOJSKOWY POLSKI, URODZIŁ SIĘ DNIA 5 MAJA 1769 R. UMARŁ W WARSZAWIE 23 MARCA 1845 R. USŁUGOM WŁASNEGO KRAJU, ŻYCIE SWOJE POŚWIĘCIŁ, ŻYŁ BEZ BOJAŹNI WYRZUTU.

CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI! WIECZNE ODPOCZNIENIE. “

Młokosiewicz oprócz udziału jaki miał wraz ze swemi rodakami co służyli pod chorągwiami francuzkiemi we wszystkich walniejszych i krwawych bitwach, jest autorem wielce ciekawego ustępu z dziejów wyprawy hiszpańskiej, który ogłosił w Biblijotece Warszawskiej, p. n. ,, Wspomnienie wojny hiszpańskiej 1810 r.“ (’),

Jest to opis obrony zamku hiszpańskiego Fuengirola nad brzegami morza Śródziemnego, a w którym bronił się Młokosiewicz w 150 żołnierzy z 4 pułku piechoty księstwa Warszawskiego, przeciwko tak przeważnej sile anglików, iż-ci liczyli 30 na jednego polaka. Dowodził anglikami jeneral-lord Blaynej, który z całym sztabem swoim wziętym został do niewoli. Ten później opisał wyprawę swoją: tę przetłómaczono na język francuzki w 2 tomach p. n. „Belation d’un voyage force en Espagne et en France dans les annees 1810 a 1814.“ Ś. p. Młokosiewicz, (który będąc na ówczas jeszcze kapitanem), kierował sam osobiście tą sławną obroną zamku Fuengirola, przeczytawszy dzieło Lorda Blaynej znalazł jak sam wyraża: „tyle błędów i podań z prawdą niezgodnych, tyle potwarzy uszczypliwych i obrażających nietylko mnie, ale w ogóle honor polaków, że znając najdokładniej główny wypadek i powód który autora do napisania tego paszkwilu rozjątrzył, osądziłem za powinność moją, w krótkiej odpowiedzi zwrócić pociski na niego samego, i uniewinnić się, jakoteż współrodaków moich, od zarzutów, jakie autorowi z żalu zapewne źle wykonanych wyższych rozkazów, z pod jadem zaprawnego pióra, obrażonój miłości własnej, wypłynęły.'¹ I z całą otwartością żołnierską, kreśli całą obronę tego zamku, bohaterską walkę i niesłychane w dziejach wojennych zwycięztwo. Odsyłamy naszych czytelników do pięknego opisu ś. p. Młokosiewicza, w nim znajdą zaprawdę, nie jeden rys wydatnie znamionujący zmarłego autora, jako zdolnego i dzielnego wojownika.

(’) Biblijoteka Warszawska. 1842. Tom IV.