0189

O KLEJNOCIE STARODAWNYM POLSKIM

LIS ALIAS BZURA.

Niektórzy zowią Mzura, ale to własne jego nazwisko Lis, dla tego że przodkowie tej familii przedtem nosili liszkę za herb, a gdy rzyszli za znacznemi zasługami do jej strzały, podnieśli w hełm lisa, jako to Długosz opowieda, a powieda o nich, że bywali parurafacundi. Nosili strzałę białą, dwoje jelcana niej, wpolu czerwonem.

A tak przypatrzywszy się własności herbu tego, czytać będziesz o przodkach i o potomkach ich, których ja w tak szerokiem królestwie i w państwach do niego przynależnych wiedzieć mogę.

Anonimos opowieda znacznie bzurę rycerza, który od nazwiska swego wieś założył w krakowskiej ziemi, "|ę potem do klasztora jędrzejowskiego nadał, którą fun-dus pomienia. Dopiero imię otrzymał Bzura, kiedy u Sochaczewa nad rzeką Bzurą przodek herbu tego hetmaniąc, szczęśliwie gromił Litwę.

Baszko historyk dawny, kustosz poznański, wspomina Eulka wojewodę krakowskiego, który prędko po zabiciu biskupa świętego Stanisława, widział przez sen, i to mu w onym śnie objawione było, iż każdy któryby nawiedził grób jego, z nawiększej niemocy będzie uzdro-wion. Wtem Poznanus syn jego barzo zachorzał; gdy go ojciec do grobu świętego odesłał, zaraz był zdrów. To było w roku 1082.