0005001

94 -

94 -

Zielona herbata.

1.    Liście p> zerwaniu podają, się prawie bezpośrednio prażeniu.

2.    Po wykulaniu su-' szą je natychmiast i szybko.

Czarna herbata.

1. Liście po zerwaniu leżą na wolnćm po-wiótrzu — rozłożone

Czarna herbata, przez czas dłuższy. .

2. Następnie pozwalają, -im zwiędnąć i przejść małą fermentacyją.

8. Następnie je prażą kalają i pozwalają im w stanie wilgnym poleźeć kilka godzin na wolnćm powietrzu.

Ł Wreszcie saszą je na wolnym ogniu.

Właściwy aromatyczny zapach czarnój herbaty polega bez wątpienia na połączeniu się kwaso-rodu z powietrz^ ze substancyjami zawartemi w liściach, kiedy te poddane są rozgrzaniu i fermen-tucyji. Mimo tak różnego sposobu przyrządzenia herbaty jednakże o o o na jćj wagę me ma żadnego wpływu. 1'rzy funty świeżych liści daje funt suszoućj herbaty, wszystko zarówno, czy ziełoaćj, czy czarnój. Nadmienić wypada, że gatunki, które przeznaczone są do wiasnego ubytku, me tak się wysusza jak te, które mają wysłane być za granicę. Okoliczność ta niezawodnie nie mały wpływ wywióra na dobroć herbaty.

Dobroć herbaty zależną jest także nie tylko od gatunku, ale od klimatu i od ziemi, na którój rośnie. Najlepsze gatunki rosną pomiędzy 27o a 31o półn szćr., mianowicie na pochyłości gór łańcucha Pe-liug. Główne gatunki czarnój herbaty są Bohea, Congo, Campai, Souchong, Kapar, Pec-co. Pecco, czyli pek-ho, znaczy po chińsku „biały puch", a przyrządzaną jest z rozwijających się pąkćwek liściowych trzechletnich krzewów. Najcenniejszym gatunkiem herbaty pek-ho jest tak zwana po chińsku „herbata ze źródeł smoka", ale ta nigdy się nie dostaje do Europy. Kapary są to kulki urobione s gu:iy i prószą herbacianego różnych gatunków.

Główne gatunki zielonój herbaty są, jak już nadmieniliśmy, Twankay, Hysonskim, Hyson, Gun-powder (proch) i cesarssa. Prawdziwa cesarska herbata rzadko się dostaje do E ropy; pod tóm nazwiskiem sprzedawaną jest tak zwana herbata Tszu-sau zmięszaaa s pachnącym kwiatem drzewa oliwnego (olea fragans). ■ W ogóle może żaden artykuł handlowy nie jest tak przyprawami urozmaicony jak herbata. Mnóztwo jest pachnących roślin, których liść lub kwiat do herbaty dodany odmienia jej aromat, ztąd tyle przeróżnych nazw.

Używanie herbaty w Ohmach jest bardzo dawne. Według p dania, jakiś pobożny., pustelnik, któremu w czasie modlitw ,po nocach sen przeszkadzał i oczy mu się . zamykały, uniesiony Żarliwością, urżnął sobie powieki i rzucił na ziemię. Bóg z tych powiek utworzył roślinę, kto rój liście podobne są do powiek,, a z których napój sen odpędza. Podobne podanie istnieje także w Arabii o kawie Zdaje się tedy, że te podania dopićro w' kilka wieków wymyślono, kiedy już używanie sas herbaty jak kawy w eodziennśm było używaniu. Wiadomą psi, że w Chinach znano herbatę w III wieku, ale w ogólny zwyczaj we-