0228

184

filozofii. Nadszedł rok 1812: wkracza do Litwy Napoleon z ogromną armiją; Widacki porzuca zawód naukowy, wstępuje w szeregi wojskowe, i walecznością zdobywa sobie stopień podporucznika. W ciągu tej wyprawy, zakończonej straszliwą dla francuzów klęską, w bitwie pod Witebskiem, dostał się do niewoli, w której zostawał przez lat dwa: po ogłoszonej dla wszystkich amuestyi w 1815 r. powrócił do'rodziuy w powiat Kobryński. Wkrótce ją opuścił, przybywa do Warszawy, i przy nowej organizacji wojska polskiego, przeznaczonym do 5go pułku piechoty liniowej w dawnym stopniu. W 1820 r. mianowany kapitanem , dowodził kompaniją grena-dyerską tegoż pułku, stojącą prawie stale w Warszawie.

W 1834 r., zdała od rodziny, dotknięty nieuleczoną chorobą, w szpitalu ewangelickim, na ręku przyjaciela swego i towarzysza broni, porucznika Oczeklińskiego umarł, w 40m roku życia. Kilku pozostałych przyjaciół obozowych, i kilku żołnierzy z 5 pułku, którzy tak kochali swego mężnego w boju, a szlachetnego zawsze i zacnego kapitana, odprowadziło martwe zwłoki na cmentarz Powązkowski, i ze szczeremi łzami żalu, ostatnią oddali posługę chrześcijańską.

KAROL LELEWEL.

,,TU SPOCZYWA LELEWEL KAROL, BYŁY CZESNIK ZIEMI LIWSKIEJ, URODZONY 25 LUTEGO 1748 R. UMARŁ D. 29

LISTOPADA 1830 R.- EWA Z SZELLUTÓW LELEWELOWA ZMARŁA D. 26 LIPCA 1837 R. PRZEŻYWSZY

LAT 74. I WNUK ICH JAN HENRYK LELEWEL ZM.(ARŁY) 1834 R,”

Ojciec zmarłego cześnika, Henryk Lelewel, był lekarzem nadwornym króla Augusta IHgo i znany w zawodzie naukowym. Ten pojął w małżeństwo Konstancyą córkę J. D. Jaucha jenerała artylleryi wojsk saskich. Młody ich syn Karol Maurycy, w kolebce jeszcze będąc, miał nadany sobie patent na srnrię kapitana w regimencie dragonii, pod imieniem Najjaśniejszego królewicza Jmci wojsk koronnych ('). W dwunastym roku życia wziął dymissyą, w szesnastym wyszedłszy od Teatynów, gdzie pobierał nauki, udał się w 1765 r. w samych początkach panowa-

<') Joachim Lelewel, w nadesłanej notatce L, Gąsiorowskiemu (patrz: Zbiór wiadomości do historii sztuki lekarskiej w Polsce, T. 3, Poznań 1854), tak o swojej rodzinie pisze:

„Rodzina Loelhoeffel ma swe origo w Rakuzach w Austryi, skąd się wyniosła do Prus i rozrodziła pod In-sterburgiem we dwie linije: de Loewensprung et Loewensprung-Iusterbury. Byli z niej w Królewcu juris comu.Ua i teolog Jan Jerzy Loelhoeffel (o którym Łukaszewicz nadmienia) poseł regnanta (króla) pruskiego, do rzeczpospolitej polskiej; umarł bezdzietni, ale otrzymał indigenat pruski dla całego imienia. Jeden z nich za Fryderyka Wielkiego dosłużył się podobno jeneralstwa. Koto 1660 r. świecił też i we Francyi jakiś Lelewel (tak się pisał) filozof, malebranetrista dla bibliomanów wygotował cokolwiek pociesznych i niedorzecznych dzieł: największej rzadkości, przepłacona przez nich jest broszura, jak przeciw spektaklom, (nie widzałem jej). Henryk Loelhoeffel czyli Lelewel, jest jeden i ten sam. Był w Lejdzie, i dotąd znajduje się w dawnych uniwersyteckich diptikach zapisany. Doktoryzując się, bronił rozprawy, piękną napisanej łaciną: „De frictione.” Dziś Holendrzy nie mogą jej odszukać, (ma ją mój brat) Ten Henryk Lelewel w W'arszawie był nadwornym konsylijarzem Augusta III. Między posiadłościami, jakie w Warszawie nabył, miał na Długiej ulicy dworek modrzewiowy dotąd stojący i pałac, o którym nadmienia, atlas polski Iłizzi Zanoniego: pałac ten był potem Roztworowskiego. Syn Henryka, a ojciec mój Karol, wziął indygenat polski, zarzticiwszy zupełnie niemiecką nazwiska ortografiją.”