0008001

77

B a r k i powinny z kością ramienną tworzyć kąt prosty, jeżeli Budowa wyżła ma być prawidłowa. Im kąt ten bardziej rozwarty, tera gorzej, najgorzej zaś, jeżeli bark z kością ramienną tworzy prawie prostą linję, stojąc na niej pionowo. Budowa taka jest wadliwa, bo uniemożliwia psu dostateczną akcję, hamuje wyzyskanie przednich nóg, i przyczynić się musi nietyle do braku wytrwałości, ile raczej do niedostatecznej szybkości wyżła.

Barki powinny mocno przylegać do żeber; w przeciwnym razie chód psa będzie niepewny, kolebiący, bez dostatecznej energji. Z przodu widziane barki, ramię i kość przedramienna winny być pionowo zbudowane.

Konstrukcja tylnych nóg wykazywać winna właściwy do partji przedniej stosunek i być wolna od wadliwego układu kości. Gdy kość udowa zbyt prostopadle związana z kością goleniową, wtenczas wyżeł będzie tyłem stał wyżej niż przodem, i wytrwałość biegu będzie zakwestionowana. Tylko prawidłowy stosunek partji tylnej do przedniej, objawiający się w ten sposób, że korpus cały, silnie pchnięty tylnemi nogami i odbijany lekko przedniemi, rusza naprzód, daje gwarancję sprężystego, płynącego, podtrzymanego godzinami galopu.

I podobnie jak w przedniej partji powinny kość goleniową i udowa widziane z tyłu leżeć w jednej płaszczyźnie, czyli prostopadle jedna nad drugą.

Przednią partję łączy z tylną kręgosłup, do którego zarazem przytwierdzone są główne mięśnie, od których zależy szybkość ruchów. Zbyt długi kręgosłup zmniejsza oczywiście siłę tych mięśni i osłabia związek między partją przednią i tylną, powodując często wklęsłość grzbietu i ubóstwo mięśni w lędźwiach, czyli w partji nerkowej. Kręgosłup zatem winien wykazywać długość proporcjonalną do wysokości osobnika.

Wkoócu w budowie wyżła bardzo ważną rolę odgrywa kuper, part ja sięgająca od końca lędźwi do nasady strychulca¹). Kuper winien być jak najdłuższy i obfitować w silne mięśnie, od których zależy szybka i energiczna akcja nóg tylnych.

Zebrawszy wszystkie te cechy razem, będziemy mieli obraz prawidłowo zbudowanego wyżła; a więc: barki ukośne, mocno mięśniami przytwierdzone do żeber, pierś głęboka, nogi przednie proste, grzbiet krótki, lędźwie szerokie i muskularne, kuper długi z silnemi mięśniami, tylne nogi proste, w udzie z potężnemi muskularni, o kościach we właściwym kącie zbudowanych — oto znamiona, które dają rękojmię, że wyżeł taki odznaczać się będzie figurą proporcjonalną, sprężystym chodem, lekkim,

') ogona.