02501

25

JAK ZŁAPALIŚMY MAKRELĘ

—    Szkoda linki, Griffiths. Ta ryba oprze się dopiero na przeciwległym brzegu Karaibskiego Morza!

W złą godzinę powiedziałem. Okropny zgrzyt i koniec wędziska odprężył się błyskawicznie.

—    Do djaska! Ciekawym, ile poszło linki — jęknąłem. Nawinąwszy linkę przekonałem się z zadowoleniem, że pękła u samego drutu. Na luźnym teraz końcu linki widoczne były obtarcia na przestrzeni paru stóp od zetknięcia z ostrą, jak szkłanny papier, skórą „tygrysa głębi⁴⁴ i byłem pewny, że to od uderzenia jego potężnego ogona pękła moja linka.

Szybko ją naprawiłem, zahaczyłem przynętę i zarzuciłem wędkę. W ciągu pół godziny dwa razy ryba połknęła przynętę, rzuciła się okropnie i urwała; druga ryba, żarłoczna jakaś bestja, w chwili gdy wędkę podrywałem, przegryzła drut o 6 cali nad hakiem.

—    Nasze przeczucia się sprawdzają — ozwałem się do Griffiths a.— Mamy tu rzeczywiście wielkie ryby, ale nie te, których się spodziewaliśmy. Cała banda rekinów wpłynęła i boję się, że zupełnie popsują nam połów. — Trzeba, bowiem, wiedzieć, że ryby uciekają z miejsc, do których przybywają rekiny.

Nastąpiła pauza i potrwała z godzinę.

—    Panie sen moja znaczyć wielka rekin — rzekł Griffiths z nosem spuszczonym na kwintę.

—    Tak — odpowiedziałem — i mnie się zdaje, że już nic nie złowimy. — Słońce już stało wysoko, a w podzwrotnikowych krajach ryby biorą tylko wczesnym rankiem i wieczorem.

—    Jeszcze z pół godziny poczekamy — zadecydowałem. — I zobaczymy. ..

Przeszło z dziesięć minut. Potem linka prawostronnej wędki wybiegła z rolki na jardów parę i zatrzymała się. Chcąc być w gotowości, podniosłem wędkę — znów linka wybiegła trochę dalej. Ryba igra z przynętą, pomyślałem. Powtórzyło się to trzy, czy cztery razy.