0307

278

Powstanie i rozwój rodu ludzkiego.

kafryjski i który dziś w Ameryce północnej nie schodzi poniżej sześćdziesiątego stopnia szerokości; kości jego z czasów lodowych znajdują się w Europie aż do okolic Pirenejów.

Wielkie jelenie pozostały w Europie z okresu trzeciorzędowego, odpowiadające typowi dzisiejszego jelenia zwyczajnego (Cervus elaphus); napotkano też sarnę wespół z jeleniem starym (Elephas antiąuus). W ich towarzystwie przebywa jako przedstawiciel fauny północnej jeleń olbrzymi (Oer-vus megaceros); rogi jego wyróżniają się rozszerzeniem łopatkowem, a oddalone są od siebie w końcach na 3 metry. Postacią swoją przypomina łosia (Cervus alces), którego istnienia w Europie za czasów lodowych nie stwierdzono. W Irlandji, zkąd pochodzą bardzo piękne szkielety jelenia

olbrzymiego,'utrzymał się on prawdopodobnie dosyć długo.

Obfitością szczątków góruje renifer (Tarandus rengifer) ponad wszystkimi swymi krewniakami; możemy go dziś jeszcze dobrze poznawać w okolicach północnych, dokąd się usunął po okresie lodowym. Kiedy to ostatecznie nastąpiło, nie wiemy, ale ukres renifera, „Tharan-dien“ Francuzów, przetrwał może w niektórych okolicach aż do czasów neolitycznych czyli nowszego okresu kamiennego.

Płaskorzeźba koziorożca wyrżnięta z kości z pewnej jaskini we Francji południowej (Okres magdaleński).

Według Ed. Piette.

Kto kiedykolwiek zwiedzał wNor-wegji północnej pod Tromsó osadę Lapończyków z ich trzodami reniferów, ten nietylko zrozumiał, jak silnie są zwierzęta te wyzyskiwane w celach wyżywiania i odzieży, ale powziął też pojęcie krajobrazu północnego, jaki przedstawiała Europa środkowa, ze stadami reniferów i polującymi na nie myśliwcami. Obraz taki z końca okresu lodowego uprzytomnia nam zwłaszcza wykopalisko z Schussenried w Szwabji górnej. Przy przekopywaniu gruntu dla uregulowania pewnej rzeczki napotkano pod trzęsawiskiem torfowem warstwę, która wskutek niedostępu powietrza zawierała szczątki roślin wybornie zachowane, pomieszane