0010501

*

-OCH—------O-o-

?    ?

t    !

Świat opuścić i wzgardzić wszytkie jego sprawy, Czystość trzymać i świętych modlitew zabawy,

To jest grunt; ale zaś w tern jest omyłka sroga,

By komu miała zjednać raj suknia uboga.

Mąż dobry w karacenę twardą grzbiet swój stroi,

Ale niewieściuchowi nie wiem co po zbroi?

Nie w płaszczu nabożeństwo należy ubogim,

Chodź chocia iwhatłasie, a szczerze idź z Bogiem.

„Krótko mówiąc, kilka dni byliśmy z sobą. Przyszło nam potem pod jednym zamkiem dla omieszkania się w drodze obnocować. On złodziej bez pomocy nalewkę, którą dla ochędoztwa z sobą towarzysz jeden nosił, ukradł i precz odszedł, i od obliczności kompaniej naszej zginął. Szedł potem do jednego domu, gdzie jako na nas zwykli byli czynić i nam wzgląd mieli, barzo szanowali, i tam skrzyneczkę białogłowską ukradłszy, skoro dzień poszedł. Nas bezwinnych pojmawszy, barzo zbito i do zamkowego więzienia oddano. Od tych tedy czasów więtszego towarzystwa zarzekliśmy się, gdyż w mniejszej kupie łacniej wszytkiego zażyć się może.

„Gdy jeden z towarzystwa sławę swą splugawi, Wszytkich onych, co z nim są, sromoty nabawi. Patrz nabożnika, jak się kapicą ozdobił,

Z pielgrzymskiej suknie ośle nakrycie urobił.”

Jam rzekł:

—„Dziękuję Panu Bogu, żem wżdy od waszego towarzystwa dawno nie odszedł, chocieście mię

ii

-o-o— —o-o—