0011401

Gdzież ratunku szukać mamy?

Do Ciebie Panie wołamy!

* *

V

Niesłychane te nowiny,

Żeby jednej matki Syny,

Widział kto w tak srogim boju, Wychowawszy je w pokoju.

*    *

' ¥

A oni zbroje, pancerze,

Gotuj;,} szable, koncerze;

Swoje własną krew przelewać, Domowy pokój rozrywać.

★    *

¥

Brat na brata rodzonego, Synowiec na stryja swego;

Kopiją śmiele uderzy,

Do boku z muszkietu zmierzy. Nieprzyjaciel serce swoje, Cieszy słysząc niepokoje.

Kończy tę pieśń następna modlitwa:

Zdarz nam Panie z łaski swojej, Bych my strzegli woli twojćj;

Te roznuchy racz uskromić,

Do jedności wszystkie skłonić (1).

*

* *

Najdawniejszą z drukowanych a znanych nam pieśni była przytoczona wyżej o zdobyciu Gdańska poświęcona sławie Jana Zborowskiego. W siedem lat w drugićj pieśni imię Zborowskiego zabrzmiało, ale zabrzmiało boleśnie, bo żalem gorzkim Samuela co pod mieczem katowskim zginął. Żywot tego członka znakomitej rodziny, burzliwy, awanturniczy, czyny waleczne o których w herbarzach i kronikach doczytać się można, nakoniec śmierć traiczna, mogą być wielkim materyałem dla poezyi.

Samuel Zborowski po pochwyceniu go, prędko na zamku Krakowskim w r. 1584 stracony. Zaraz po

(1) Winienem zwrócić uwagę że Mikołaja Zebrzydowskiego nie tak źle uważano, chociaż po przegranćj bitwie pod Guzowem, jak się podobało niektórym naszym dziejopi-som wystawić. Witano go mowami, wierszami, które dają wyobrażenie inne o tym wielkim ustępie w dziejach długiego panowania Zygmunta Ulgo. Ktokolwiek obezna się dokładnie z materjalami dziejów tamtego czasu, inaczćj sądzić o rokoszu musi, a nie tak jak go autor ,,Dziejów panowania Zygmunta IIIgo“ i Franciszek Siarczyński wystawili.