03501

—    35    —

aa    to niemało    czasu i    dużo wody    gorącej,

tymczasem nie było chwili do stracenia i ani kropli wrzątku.

—    „Cofnijmy się!—zawołał kapitan i dał sam przykład, oddalając się od wody o jakie dwanaście kroków, a poszli inni za nim.

Zrobili to w sam czas, gdyż przewodnik drugiego szeregu poprowadził go na pomoc morsom, które    chciały    zaatakować    nieprzy

jaciela.

Oddaliwszy    się, zaczęli znowu    strzelać

i zabili dwa morsy, a dwa zranili.

—    Nie możemy szafować nabojami! — rzekł smutnie kapitan. Cofnijmy się jeszcze trochę, a może one odejdą i pozwolą nam zabrać zdobyć.

Oficerowie cofnęli się dalej, nabili strzelby, ale nie mogąc ustać na miejscu z powodu silnego mrozu, skakali i biegali wokoło. Tymczasem morsy, rozumiejąc instynktownie, że zabójców swych braci nie pochwycą, a mogą same narazić się na niebezpieczeństwo, jeżeli oddalą się od wody, stały, nie ruszając się, lecz patrząc nieprzyjaźnie na myśliwców i rycząc przeraźliwie.

W ten sposób upłynęła bez zmiany godzina. Myśliwi nie mogli zbliżyć się nawet do pierwszego morsa, który był zabity zdała