0011401

Ga. (184) Ga.

tego urzędu, sprawował go w tcnczas gdy Paweł śty udał się na opowiadanie i rozszerzanie religii Jezusa Chryitusa, do Koryntu. Żydzi nie cierpiąc wzmagania się coraz bardziej ewangelii, przez tegoż apostoła, stawili go przed trybunałem Galliona. .Oskarżali go iż .nauczał ludzi czcić Boga sposobem .przeciwnym prawu” Aclor. Cup. 18. Ale Pro-konsuł odprawił ich, mówiąc im, że skoro tu rzecz nie idzie ani

0    chwałę, ani o interes Cesarza, ale tylko o naukę wiary, niecheiał zupełnie wchodzić w roztrząśnienie sprawy, i żeby sami pomiędzy sobą rozpoznawali

1    ułatwiali takowe sprzeczki. Gallion był uczęstnikicm nieszczęść brata swego, jako i jego powodzenia dopóki w nich zostawał, i był zabity z rozkazu Nerona roku pańskiego 52.

GAMALIEL. Sługa Boski. Syn Fa-dassura był głową pokolenia Alanassesa, miał pod swojem przewodnictwem trzydzieści dwa tysiące dwieście ludzi zdatnych do noszenia broni. Wykonał swą ofiarę do Przybytku dnia osmego, i ofiarował tacę srebrną, która ważyła sto trzydzieści syklów. Numer. Cap. 1. et 7.

GAMALIEL. Doktor prawa, sekty Faryzeuszów, a tajny uczeń Chrystusa; żył na początku ery chrześciańskiej. Znajdował się na radzie, którą złożyła starszyzna żydowska, na skazanie na śmierć apostołów i zapobieżenie, żeby ich uczniowie nie ważyli się więcej opowiadać ewangelii. Zgromadzenie tej rady przekonane gruntowneini wywodami których użył Gamaliel, wolnemi uczyniło apostołów, uchłostać ich tylko kazało. Actor. 5- 34. Jest mniemania iż ten doktor nauczył prawa Mojżeszowego śgo Pawła, i śgo Stefana, i że po śmierci tego pierwszego męczennika, on zabrał w nocy ciało jego i przeniósł na miejsce zwane Kafar-gainata o siedm mil odległe od Jerozolimy, gdzie go pogrzeb! w nowym grobie, w którym i on sam polem z synem swym zwanym Abibus był pochowany. Aclor. Cap. 22. in 3..

GAMARIAS. Doskonałość Pana. Syn Helcyasza, był wysłany do Babilonii z Elasą synem Saphana od Sede-cyasza króla Judy, aby oddal podatek Na-buchodonozorowi. Dane im takźo były listy, które pisał Jeremjasz do żydów w Babilońskiej    niewoli będących,

ostrzegając ich, by się niedali uwodzić niektórym fałszywym prorokom, którzy im pochlebiali, iż wkrótce z niewoli powrócą r. ś. 3406. Był także drugi Gamarias syn Schephana, radca króla Joahima, w którego obecności Baruch czytał księgę proroctw Jeremiasza. Jerem. Cap. 29. et 36.

GAMUEL. fVy nad grodzenie. Jeden z głów familii kapłańskich, którzy usługiwali w kościele podług zleconych sobie obowiązków. 1. Paralip, Cap. 24.

GAREB. Wiadro. Rodem z miasta Jcther, jeden z walecznych w wojsku Dawida; był przy Jerozolimie pagórek tego samego nazwiska. II. Reg. Cap. 23.

GARIZIM. Rąbiący. Góra za Sichen w kraju pokolenia Efraima, a w pro-wincyi Samaryi, na której Jozue dopełniając rozkazu Mojżesza , kazał wystawić ołtarz z kamieni, na którym czynił ofiary Bogu, i kazał ogłosić kapłanom przykazania Dekalogu, w obecności skrzyni przymierza. Dopóki I-zraelici zostawali spojeni jedną i tą »aw% rcligią, Garizim nic nie miało lakowego , coby ją różniło od innych gór, w kraju; ale za panowania Daryusza znanego króla Perskiego, Manasses syn Jojady, czyli Jaddus najwyższy kapłan żydowski, będąc wypędzonym z Jerozolimy przeto, iż sobie zaślubił córkę Sanaballala rządzcy Samaryi, wystawił na tej górze kościół, zapomoeą świekra swego, i uczynił się pierwszym tego kościoła arcykapłanem. 0-koło roku świata 3601. Samarytanie przekładając ten kościół, nad ów w Jerozolimie, tam się zgromadzali na czynienie ofiar Bogu, i odprawianie swych modlitw. To jest właśnie, co było początkiem schizmy pomiędzy ży- . darni i Samarytanami, pod Antyoclicm Epifanem; żeby sobie Samarytanie zjednali względy u tego monarchy, poświęcili kościół swój Jowiszowi , i zostawał oddany czci tego bożyszcza aż do czasu, w którym był zrujnowany od Jana Hirkana Machabeusza r. św. 3S74. Samarytanie wszelako nieprzc-slawali zgromadzać się i uczęszczać na tę górę, dla oddawania czci Bogu i czynienia ofiar. Ta to była góra, o której Samarytanka mówiła Chrystusowi, rozmawiając z nim przy studni. (Jonu. Cap. 4). .Nasi ojcowie odda-" wali cześć Bogu na tej górze, a wy "mówicie, że Jeruzalem jest to miej-" sce gdzie czcić go potrzeba*. II. Esdrac. Cap. 13. IV. He". Cap. 17.

GARNEK. Po łacinie Olla. znaczy naczynie glinianie. Mors in Ol/a v>r Dci. Mężu boży śmiertelna trucizna w garku, Mo ab oUa Spei mea. Mo-ub jest jako garnek , który utrzymuje W’ sobie nadzieję mo ją. Kierze się to słowo pod figurą, dla oznaczenia nic-Dvk. Bibl. Tom. 1.

przyjaciół ujętych zapalczywością. 01-lam succensam ego vidco. Widzę ja garnek wrzący, oznaczało to Nabu-chodonozora, który miał użyć wszelkich rodzajów okrucieństwa przeciw żydom. Poneollam, ponc inguam, et mit te in ca , agnam. Mówi Ezechiel. Garnek ten, oznacza miasto Jerozolimę, a mieszkańcy jej wyobrażali mięsiwa , któro warzone być miały.

GAULAN. Gaulon. lek rozruch. Miasto sławne które nadało swe imię małej przyległój sobie prowincyi, zwanej Gaulanite. Było dane części pokolenia Manasessa, po tamtej slronio Jordanu, ustąpione Lewitom familii Gersona na ich mieszkanie, i stało się miastem ucieczki. Z tego miasta był Juda Gaulon, który nadał imię sekcie Gaulonitów pomiędzy żydami. Ten to sam nazwany jest w dziejach Apostolskich Juda z Galilei, i który umarł pociągnąwszy wiele do siebie ludu. I. Para lip. Cap. 6.

GAWER. Okolica bliska Jerozolimy, gdzie Ochozjasz król Judy był śmiertelnie raniony od Jebu. IV. Reg. Cap• 9.

GAY. Nemus. Gaj łibanu gdzie do dziś dnia rosną cedry i inne drzewa. Prócz właściwego gaju Libanu, pismo nadaje imię gaju Libanu pałacowi który Salomon wystawił w Jerozolimie, przyłączając tam pałac córki króla Egiptu, w którym zwykle przemieszkiwał Salomon; nadane zaś mu było imię gaju Libanu, z przyczyny wielości drzewa Cedrowego, którego na wybudowanie tego pałacu użyto. III. Reg. Cap. 7.

GAZA. Mocny. Miasto Palestyny, dawna Satrapia Filistynów, polo*

24