0384

249

Powstanie i rozwój rodu ludzkiego.

wraca u Australczyków. U dziecka europejskiego dawny ten stan wyrównywa się zupełnie dopiero około dziesiątego roku życia. Odgięcie, któremu wtedy ulega piszczel, ujawnia się zarazem bardzo wyraźnie w położeniu kości łydkowej (fibula). Kość ta u Europejczyków cechuje się wklęsłem od przodu skrzywieniem, które powstaje ztąd, że „główka" jej czyli koniec górny przesuwa się ku przodowi wraz z odpowiednią częścią kości piszczelowej. Wszędzie zaś, gdzie nie dokonywa się ten proces mechaniczny, znajdujemy

		Nb	V
	<Tr Y		&
	>	r	*
W			■ T
		¥	*

Zestawienie porównawcze kręgów szyjowych (widzianych z góry) Europejczyka, dwóch Australczyków, Negra afrykańskiego i Negra karłowatego z Filipin.

Według H. Klaatsclia.

kość łydkową prostą jak u Australczyków i Negrów, tudzież u Mongołów. Ci ostatni w ukształtowaniu goleni przedstawiają pewną odrębność. Obie kości, piszczelowa i łydkowa, są stosunkowo krótkie i grube, a względem siebie zajmują położenie zgoła odmienne, aniżeli u ras innych. Gdy u nas kość łydkowa ustawiona jest równolegle do piszczelowej, to u Japończyków schodzi ukośnie z góry i od tyłu ku przodowi, osie zatem obu kości przecinają się pod kątem bardzo ostrym. Piszczel Mongołoidów przypomina silnie starą kość ze Spy, co popiera pogląd, że człowiek ze starszego okresu