XII. 9. 10.
ANNA (m. PRZEMYSŁ II); ZOFIA.
529
ostatni wstąpił we wszystkie prawa swego stryja. Do rzędu pretensyj, które w ten sposób przeszły na niego, należało snąć jakieś roszczenie do książąt mazowieckich, a w szczególności do Konrada III, brata Anny, może o resztę niewypłaconej sumy posagowej; z tego powodu Kazimierz cieszyński prowadzi r. 1496 przed sądami krakowskimi proces przeciw Konradowi o wypłatę 600 złotych węg. 0, a w latach 1500 i 1501 ucieka się nawet do egzekucyi na t. z. książęcej kamienicy w Krakowie, należącej do Konrada2]. Szczegóły te potwierdzają pośrednio wiadomość Długosza o małżeństwie Anny z Przemkiem cieszyńskim. W istocie też w dokumencie z r. 1477 :i) poświadczoną jest ona jako wdowa po Przemku. Wobec tego mniemanie4), jakoby Anna była żoną Michała Zygmuntowica litewskiego, upada samo przez się; wynikło ono tylko z nieopatrznego zużytkowania ustępu z Latop. Bychow.1). który dotyczy zgoła innej osoby (X 7. 14.), jak niemniej z pomieszania niniejszej księżniczki z Anną, córką Ziemowita IV, która rzeczywiście była żoną Michała (XI. 11.).
Daty zaślubin Anny z Przemysłem dokładnie określić nie można. Przemysł już r. 1491 był zaręczony z Katarzyną Ściborzycką, ale z Anną ożenił się snąć znacznie później, niewątpliwie bowiem w czasie tym jeszcze nawet nie żyła, a jej ojciec, Bolesław IV jeszcze był wtedy nieletnim (XII. 5.); zresztą, jedyna córka, jaka z małżeństwa tego pozostała, Jadwiga, jeszcze w rok po śmierci Przemyśla nazwaną jest w Rocz. Głogow.2) imencula, a dopiero r. 1483 wychodzi za mąż3); ponieważ w czasie tym dać jej należy lat przynajmniej czternaście, a więc urodziny odnieść do r. 1469, przeto wynika stąd, że Anna była żoną Przemyśla co najpóźniej r. 1468.
Ostatni ślad życia Anny spotykamy w dokumencie z 7 lipca 1477 r.4). Zmarła tedy po tej dacie; czy wnet po niej, a mianowicie nie później jak r. 1478, jak przyjmują niektórzy5), określić nie można; mniemanie bowiem, jakoby już r. 1478 losami jej córki Jadwigi zajmowała się jej stryjenka, polega na nieporozumieniu.
Przemysł II.
Syn Bolka I, księcia cieszyńskiego, książę cieszyński i wielkogłogowski, zmarł 18 marca 1477 r. Zaręczony przedtem z Katarzyną, córką Ścibora Ściborzyckiego 6 7).
Geneal. Mazow. Wargoc. n) i Długosz 12) dają Bolesławowi IV córkę tego imienia. Mniemanie 13), jakoby się nazywała Ofką (Eulemią), polega na nieopatrznem pomieszaniu jej z siostrą jej ojca, Eufemią, żoną Michała Zygmuntowica litewskiego (XII. 2.).
Oba przytoczone źródła w szeregu córek Bolesławowych kładą Zofią na drugiem miejscu, po Annie (XII. .9.); należy ją tedy uważać za młodszą od niej. Daty urodzin jej dokładniej określić nie można; na wszelki przypadek należy ją uważać za starszą od braci Kazimierza III, Bolesława V i Janusza II, albowiem urodziny tych trzech książąt przypadają na dwa ostatnie lata życia Bolesława IV i na najbliższy rok po jego śmierci (XII. 11—13.). Żyła zatem co najpóźniej r. 1452.
Zmarła po 10 września 1454 r., według Długosza14) bowiem przeżyła ojca (XII. 3.). Jakie były dalsze jej losy, a w szczególności, czy zmarła jako panna, czy też wyszła za mąż, i za kogo, nie wyjaśnia ani Długosz, ani jakiekolwiek inne źródło.
1) Helcel, Starod. prawa poi. pomn. II. nr. 4474. — 2) Ibid. II. nr. 4527. 4537. O książęcej kamienicy por. str.
527. — 3) Griinhagen u. Markgraf, Lehens u. Bes.-Ukden Schles. II. 569 nr. 14. — 4) Narbutt, Pisma histor. 300. —
5) Narbutt, Pomn. do dziej. Litwy 51. — 2) Script. rer. Siles. X. 39. — 7) Grotefend, Stammtafeln VIII. nr. 7. —
Griinhagen u. Markgraf, Lebens u. Bes.-Ukden Schles. II. 569 nr. 14. — 5) Grotefend, Stammtafeln VIII. nr. 3 i str.
52. — 1°) Ibid. VIII. nr. 3. — H) Narbutt, Pisma histor. 294. — 12) Hist. Pol. V. 189. — 13) Kozłowskiego, Dzieje
Mazow. 238 uw. 1 i 318. — 14) Hist. Pol. V. 189.
Balzer, Genealogia Piastów. 67