9152S2701

wieku po Chr. tak o nich powiada: „Lepsze od wszystkich krajów posiada Persya konie wierzchowe, które są dla swej szlachetności kosztowne. Z natury mają one chód dumny, ale lekki i delikatny, który jeźdźca nie męczy, lecz mu owszem do przyjemności i odpoczynku służy. Ich ruchy są ożywione i rącze, naturalny, sztuką niewyrobiony ich krok, jest nieco krótki, środek trzymający między kłusem i galopem. Na krótkiej jeździe konie te są bardzo przyjemne, a w wielkich podróżach wiele odwagi i wytrwałości posiadają, co jeżeli przez ciągłą pracę w granicach utrzymane nie jest, łatwo w swawolę przechodzi, jednakże ich charakter jest dobry i roztropny, a ich ogień i gniew łatwo się poskramiać dają. Przy całym ogniu swoim, zawsze dbają, o ozdobność, szyję też zwykły nosić zawsze w kabłąk zgiętą tak, że ich broda prawie na piersiach zalega."

Takiemi były perskie konie przed 14 wiekami, a dziś jeszcze nie trudno w Persyi o podobne, chociaż one w ogóle znacznej uległy zmianie, pochodzącej ze zmię-szania się ich krwi z krwią innych koni. Persya jest ze wszystkich krajów, najbardziej do krzyżowania ras końskich skłonną. Tak samo w Persyi jak na całym wschodzie, konie się na dwa rozpadają działy, na szlachetne i zwyczajne. Szlachetny arab jest jedynie szlachetnym na wschodzie, i on się też jedynie do uszlachetnienia innych ras używa. W szerokiem państwie perskiem szlachetne araby przechowują się w czystości u zamożniejszych i znaczenie mających rodzin, lub wprost z Arabii nieustannie sprowadzane bywają. Zwyczajne konie, w różnych prowincyach są bardzo odmienne, raz dla tego, że każda z tych prowincyi sobie właściwym odznacza się