9152S3101

może, że alurę tę dresufa bardzo gorących koni początkowo wyrobiła, a że dziś przymiot nabyty tkwi już w krwi samej i łatwo się przez wprawę doskonali, tem mniej nie-prawdopodobnem wyda się to nasze przypuszczenie, skoro weźmiemy w uwagę wsławiony od dawna Persów talent dresowania koni swoich.

Retor Adrian który żył za Cess. Antoniusza i Co-moda powiada: Persowie rozciągają swoją dresurę aż do chodów, spojrzenia, ruchów głowy i całego zachowania się koni, u niektórych nawet aż do parskania i do rżenia, ponieważ koń od parady wszystkiego się uczyć powinien." (Obacz konia karabachskiego).

§ 7°-

Różność koni perskich podług prowincyi.

Irak A dżem i stanowi większą część dawnej Medyi, to tedy co o medyjskim albo staro-perskim koniu powie-dzianem było, może się i dziś jeszcze zastosować, do perskiego konia tych okolic. W wielkiej tej prowincyi koni jest bardzo wiele i one są prawdziwie piękne. Podróżni tak je opisują: Uroda koni Irak-Adżemi jest średnia, 4 stopy to cali do 5 stóp 2 cali, głowa przydługa, nieco zagięta, szyja wysmukła wysoko postawiona, kłąb ostry, pierś czasem wązka, krzyż prosty, krupa długa, kształtna, ogon wysoko wyrosły, proporcyonalny, nogi czasem zbyt cienkie i zbyt długie. Przy tem konie te są rącze, silne, trwałe i pełne ognia, oraz cierpliwości znamienitej w potrzebie. Cienka skóra i delikatny a jedwabisty ich włos, są świadectwem szlachetności rasy. Bezwątpienia konie te są najbliższemi pierwotnej rasy krajowej, pomimo że