9152S3401

Tu by nam wypadało mówić o koniu karabachskim, ponieważ Karabach był długo prowincyą perską, i ponieważ do dziś dnia koń Karabachu nie małą gra role; w krzy żowaniu ras perskich ze sobą; lecz ponieważ prowincyą ta weszła ostatniemi czasy w poczet guberni cesarstwa rosyjskiego, przeto o tych koniach niżej mówić będę przy koniach w Rosyi.

Farzystan ma konie podobne do opisanych w Irak-Adżemi. Jeden z podróżnych tak o nich mówi. Konie Farzystanu mają kształt piękny i urodę, stóp 4—5. Głowa ich jest sucha, najczęściej prosta, rzadko kiedy zgięta, szyja wysmukła, wysoko postawiona, pierś czasem wazka, krzyż wprawdzie prosty, ale ani tak mocny ani tak prosty jak u arabów, krupa piękna i dobrze zaokrąglona, a ogon wysoko wyrosły, nogi silne, prawidłowo zbudowane, bywają w dolnych częściach zbyt delikatnej kości, konie te nie ustępują innym perskim, ani w rączości ani, w sile, ani w trwałości.

Arabska krew miała jakoby przez długoletnie i ciągłe krzyżowanie szczególnie wpłynąć na dzisiejsze przymioty koni tej prowincyi, która licząc Arabów górą 100,000 dusz pomiędzy swemi mieszkańcami i przytykając sama do zatoki perskiej, na łatwość stosunków z Arabią jest ciągle wystawiona.

Duszy stan (Kusistan) posiada konie, które z arabami krzyżowane lub czysto z arabów pochodzące, wysoce są cenione, choć nie tak, jak prawdziwe Neclżid słynne. Makdonald Kinneir powiada, że widział konie tej rasy, któreby mogły walczyć o lepsze w rączości i wdzięku z Nedżidami. Najczęściej jednak konie te ustępują swym przodkom we wszystkich przymiotach, mają