94296801

I. MOCZ.

Własności fizykalne.

Mocz ludzki, świeżo oddany, przedstawia u zdrowych osób ciecz przeźroczystą, barwy winowo-żółtej, mniej lub więcej nasyconej, oddziaływania kwaśnego, smaku słonego, o charakterystycznej, aromatycznej, podobnej do bulionu woni, która w prawidłowym moczu dosyć rychło znika.

Barwa moczu mniej lub więcej nasycono-żółta (winowo- lub bursztynowo-żółta) zależy w ogólności od zagęszczenia i od ilości barwika. Na powietrzu częstokroć staje się ciemniejszą bądź wskutek wytworzenia się nowych ilości barwików z ich substancyi macierzystych, bądź też pod wpływem utlenienia niektórych składników, zwłaszcza ciał aromatycznych.

Barwa moczu zwierząt okazuje różne odcienia barwy żółtej: słomkowo-żółta (pies), cytrynowo-żółta (kot), blado-żółtawa z odcieniem zielonkawym (bydło i przeżuwacze w ogólności), piwno-żółta, na powietrzu ciemniejąca (koń, królik) i t. p.

Przejrzystość. Świeży mocz prawidłowy, jest zupełnie przeźroczysty i wykazuje lekką fluorescencyę. Po kilkugodzinnem odstaniu tworzą się w nim zazwyczaj na dnie naczynia obłoczkowe strąty (nubeculae), złożone ze śluzu, komórek nabłonka dolnych dróg moczowych i bardzo skąpej ilości ciałek wypocinowych. Przy. pewnych zmianach w składzie moczu, wydzielać się zeń mogą przy dłuższem odstaniu (po 24 godz.) w zimnem miejscu osady krystaliczne, złożone z kwasu moczowego, szczawianu wapniowego, lub bezpostaciowe z moczanów, rozpuszczalne już przy lekkiem ogrzaniu (37°).

Niekiedy już i w świeżym moczu, szczególniej po jedzeniu powstaje męt a przy odstaniu mniej lub więcej obfity osad fosfo-