94296901

WYDZIELANIR WEWNĘTRZNE 553

przemawia za tern, że komórka chioinochłonna produkuje swoistą wydzielinę, wprowadza ją wprost do łożyska krwi i drogą naczyń wydala z nadnerczy.

Potwierdzenie tego przypuszczenia uzyskujemy dopiero na podstawie badań wyciągów z nadnerczy.

Czynność nadnerczy. Pierwsze spostrzeżenia, dające pewne wskazówki co do czynności nadnerczy, zostały dokonane w r. 1885 przez Addisona, który opisał sprawę chorobową, nazywaną odtąd jego imieniem, charakteryzującą się objawami ciężkiej anemii, ogól-

cią. Sekcye tych przypadków wykazały znaczne, przeważnie gruźlicze zmiany w nadnerczach, na mocy czego Addison wypowiedział zdanie, że przyczyną choroby i zgonu jest zniszczenie nadnerczy. Przypuszczenie Addisona zostało poparte następnie doświadczeniem Brown-Sćquarda, który stwierdził, że obustronne wycięcie nadnerczy u zwierząt powoduje śmierć wśród objawów ogólnego osłabienia a nawet porażenia mięśni i znacznego obniżenia temperatury ciała.

Właściwe badania nad czynnością nadnerczy zapoczątkowane zostały przez badaczy angielskich Olivera i Schóferai polskich Cybulskiego i Szymonowi cza. Ci ostatni zauważyli, że po wycięciu nadnerczy występowało prawie natychmiastowe i to znaczne obniżenie ciśnienia krwi i zmniejszenie tętna. Wyciąg zaś z substancyi rdzennej, wstrzyknięty do żyły, wywołał znaczne podniesienie fuę ciśnienia, wzmożenie i zwolnienie czynności serca i często przyspieszenie oddychania. Podobne zjawisko można było wywołać także przez wstrzykiwanie krwi, (Cybulski), wypływającej z żyły nadnerczowej jednego zwierzęcia do obiegu krwi drugiego zwierzęcia. Z tych spostrzeżeń wysnuli Cybulski i Szymonowicz wniosek, że nadnercze jest gruczołem o wewnętrznem wydzielaniu, produkującym i wprowadzającym do organizmu niezmiernie ważną dlań wydzielinę. Też same rezultaty otrzymali 01iver i Schiifer. Od tej chwili cały szereg innych badaczy zajął się wyjaśnieniem fizyolo-gicznego działania owych wyciągów, a jednocześnie dążono do poznania i wyosobnienia ciała czynnego. Już Cybulski stwierdził, że ciało czynne rozpuszcza się z łatwością w wodzie, glicerynie, rozcieńczonych kwasach, że łatwo się utlenia i że przechodzi przez błony zwierzęce, a więc jest krystaloidem.

Badania rozmaitych chemików w ciągu kilku lat doprowa-