94290901

393

WYDALINY

mocy odpowiedniego zamknięcia D, opasującego wylot przewodu L, które się mieści między brzegami obu półkul. Przewód ten przeznaczony jest na pomieszczenie naczyń krwionośnych i moczowodów wnęki nerki, one leżą w nim, nie podlegając żadnemu mechanicznemu uciskowi. Przygotowując przyrząd dla celów doświadczenia, wyściela się wewnątrz obie półkule błoną, o ile możności niesprężystą, najlepiej surowiczą n. p. otrzewną cielęcia, przytwierdza błony na brzegach każdej połowy przez zaciśnięcie ich kraju między podwójne blaszki. Tworzą się przeto przestrzenie próżne, które służą na pomieszczenie oliwy. Mianowicie w dalszym ciągu wypełniamy najpierw przestrzeń dolną oliwą poprzez dolny otwór, który następnie zamyka się zatyczką F, poczem układa się na wgłębieniu błony nerkę wraz z dobrze zachowanymi w swej osłonce tłuszczowej naczyniami i moczowodami, umieszczając te ostatnie w przewodzie K. Następnie zwiera się obie połowy onkometru, ustalając je wymienionem zamknię-

T

Kyc. 108.

Onkometr zamknięty, widziany z boku.

C mała rurka, T szersza, służąca do połączeń z poligrafem, V otwór, przez który przechodzi cały hilus renalis.

ciem, a wreszcie wypełnia się przez mniejszą rurkę górną górny przestwór również ciepłą oliwą, zamyka odpowiedni kurek i łączy przyrząd cały zapomocą większej rurki z narządem piszącym. Na walcu okopconym kreśli przyrząd piszący krzywą, która uwydatnia nam każdą zmianę objętości nerki. Krzywa ta może być zapisaną równocześnie obok krzywej ciśnienia krw^Ti.

Przy pomocy opisanego urządzenia możemy łatwo stwierdzić, że objętość nerki pozostaje w ścisłym związku z ciśnieniem krwi, powiększa się ze wzrostem ciśnienia, zmniejsza przy opadaniu. Skutkiem tego zauważyć możemy na krzywej onkografu nietylko fale, odpowiadające skurczom serca i oddechom, lecz również fale, spowodowane rozszerzeniem i zwężeniem naczyń krwionośnych nerki.