FizykaII26001

254

254

staje, wyjąwszy przestrzeń x' MNp", która zupełnie ciemną pozostaje. Dokoła tego zupełnego cienia, który tćm mniejszym się zawsze okaże, im więcój punktów świetlnych posyła swoje światło na MN, rozłożył się przycień, jak widać, w ten sposób, iż przejście z zupełnego cienia do zupełnego światła tylko stopniowe być może. Wielkość, postać i położenie cienia w przestrzeni stosuje się do wielkości, postaci i położenia tak ciała świecącego, jak i ciała oświeconego, a jeżeli jedno z nich lub obydwa są w ruchu, wówczas także cień odbywa ruch odpowiedni. Na tćm polega urządzenie słonecznych zegarów *). Fig. 115 wystawia w przecięciu postać cie-

Fig. 115.

nia i przyciema_; tudziez rzutu ich'na płaszczyznę prostopadłą do osi ostrokręgu cieniowego, jeśli kula świecąca A jest większa od kuli oświeconej //• Rzut sam cienia na rzeczoną płaszczyznę w miejscu mn okazuje Fig. 116 {na nast.str.) Średnica rzutu cienia zmniejsza się z oddaleniem jego od ciała świecącego,, średnica zaś przycienia powiększa się z tćm oddaleniem. Przy samem ciele, rzucającem cień za sobą, okazuje się przycień bardzo nieznaczny i dla tego przestrzeń ciemna jest tu ostro odgraniczo-

’) Obacz tom dodatkowy.