DSC00300

konkretnym procesie, w wyniku którego jednostka staje się przestępcą. Dochodzi do tego wówczas, gdy wpływ przestępczych wzorów zachowań jest większy niż wpływ zachowań nicprzestępczych, czyli gdy wykształca się nadwyżka wzorów przestępczych.

różnicowane powiązania mogą różnić się częstotliwością* czasem trwania, uprzedniością i intensywnością. Oznacza to, że powiązania z zachowaniami przestępczymi, a także powiązania z zachowaniami nieprzestępczymi mogą się pód tym względem różnić. Uprzcdniość jest ważna w tym sensie, że zachowanie zgodne z prawem rozwinięte we wczesnym dzieciństwie może trwać całe życie, jak również, że zachowanie przestępcze rozwinięte we wczesnym dzieciństwie

może trwać przez całe życie. Intensywność wiąże się z takimi Keczami, jak prestiż źródła wzoru bądź antyprzestępczego oraz z relacjami emocjonalnymi odnoszącymi się do powiązań.

8 jProces uczenia się zachowania przestępczego przez powiązania zc wzorami zachowania przestępczego i antyprzestępczego obejmuje te wszystkie mechanizmy, co każde inne uczenie się. Uczenie się więc nie ogranicza się do naśladownictwa.

9yChoęiaź zachowanie przestępcze jest wyrazem ogólnych potrzeb i wartości, to jednak nie można go wyjaśnić za pomocą tych potrzeb i wartości, ponieważ zachowanie nieprzestępcze jest wyrazem takich samych potrzeb i wartości. (A. Siemaszko, 1979, s. 67)

Koncepcja E. H. Sutherlanda eksponuje jako główny czynnik etiologiczny przestępczości uczenie się wzorów zachowania przestępczego, przv czvm ten sam mechanizm leży u podstaw zachowania zgodnego z prawem, które też jest .uwarunkowane uczeniem się wzorów zachowania, tym razem jednak społecznie pozytywnych. O tym, czy jednostka zejdzie na drogę^ązestęęstwa, czy też nie decyduje - stosownie do tezy szóstej •- nadwyżka kontaktów z jednymi bądź drugimi wzorami postępowania. (L. Tyszkiewicz, 1983, s. 231)