FizykaII26601

260

w stosunku AB: AC — 1: sin a, gdzie « jest kątem nachylenia promieni do onćj płaszczyzny, zatćm moc oświetlenia promie-mami, padającemi na nią pochyło, jest proporcyonalna de wsta-wy kąta, który te promienie z oświetloną płaszczyzną zamykają. Oznaczywszy tedy przez E_x moc oświetlenia jednostki powierzchni przez świecącą powierzchnię A z odległości R przy

Ae

pochyłem padaniu na nią promieni światła, przez -jjj zaś moc

oświetlenia jćj przy prostopadłem ich padaniu, mamy proporcyą

Ae

E_x:    — sin n: 1,

a znićj wartość oświetlenia

Ae

F, = -jj./ . sin a. (I).

Wiadomo też powszechnie, że każdy przedmiot tern mniejszym się nam wyaaje, im bardziej od oka naszego jest oddalony. Wielkość bowiem jego oceniamy podług wielkości kąta, który tworzą linie proste, poprowadzone od środkowego punktu źrenicy oka do granicznych brzegów jego. Kąt ten zowie się kątem widzenia czyli pozorną wielkością przedmMu. Geometrya zaś uczy, że przecięcie abcd piramidy {Fig. 121), równoległe do jej podstawy ABCI), jest od niej mniejsze w stosunku drugich potęg ich odległości od wspólnego wierzchołka O, zatem

ABCD : abcd — OF²: Op.

Obie te powierzchnie wydają się oku, w punkcie O umieszczonemu, zupełnie równe, bo pojedyncze ich części przedstawiają się parami pod równym kątem widzenia, zatćm każda powierzchnia, mająca zachować niezmiennie pozorną wielkość swoją, musi rosnąć w stosunku kwadratów odległości od oka, czyli pozorna wielkość w danej płaszczyzny A w oddaleniu jfi będzie równa

A

w=~ .

Położywszy tę wartość w (I), otrzymamy

Ą — w. e. sin u.    (II).