FizykaII71001

704

skonałego magnesowania prętów, nie więcej jak 4 dc 5 -milimetrów grubych. Dc namagnesowania grubszych prętów⁷ stalow^ryck sposób ten mniej jest przydatny, dla tego uciec' się potrzeba do sposoDu pocierania podwójnego, używanego najprzód przez Aeplnusa.

Przez podwójne pocieranie magnesuje się sztabka stalowa, gdy ją podobnie jak przy sposobie Duhamela umieścimy pomiędzy dwoma mocnemi magnesami i na środku jej ustawimy róż-uoimienne bieguny dwóch trochę od siebie oddalonych magnesów, nachylonych ku niój pod kątem 15°—20°, a potem suniemy obydwa razem ku jednemu końcowa i nie odejmując ich tamże, prowadzimy je tak samo napowrót do drugiego końca, ztąd znowu do pierwszego i.t. d., aż wreszcie obydwa razem na środku sztaby odejmiemy. Koniec, do którego- obrócony był biegun północny podczas magnesowania, otrzymuje biegun południowy i odwTotnie. Między obydwa bieguny magnesów⁷ pocierających kładzie się zaw⁷sze kawałek drzewa, kostki lub ołowiu dla utrzymania ich ciągie w^r tem samem oddaleniu od siebie. Podług Hoffera magnesuje się stalową podkowę doskonale, gdy się jćj końce zamknie kotwicą czyli zbroją, t. j. kawałkiem miękkiego żelaza, a potem ustawiwszy na niój blisko tójże magnes, mający postać podkowy, przesuwa się go jednostajnie kilka razy, aż po za ,'ćj krzywiznę, jak to widać na Fig. 383. Bieguny, powstałe na końcach ramion pocieranej podkowy, są jedno-imienne z biegunami, które pocierały te ramiona. Tym sposobem magnesuje się także dwa proste pręty, położone równolegle obok siebie; lecz w takim razie przed pocieraniem na Fig. 383.    obu stronach zbroją

zamknąć je należy. Sposób podwójnego pocierania wynaleziony został przez Mitchella. Wydoskonalił go Aepinus w r. 1758, umieszczając dwa silne ma-