FizykaII83901

833

gdzie W oznacza opór przewodzenia w samym tylko stosie, B zaś opór w obwodzie łącznikowym tegoż stosu. Ponieważ ilości E i W są. dla każdego stosu ilościami stałemi, więc najprzód je liczbami oznaczyć należy, jeżeli chcemy ocenić skutek, jakiego się od zestawienia różnych reomotorów spodziewać można. Wynajdywanie tych ilości stałych nie podlega trudnościom. Gdy się bowiem stos zamknie krótkim a grubym drutem, którego opór w albo pominąć, albo w razie potrzeby raz na zawsze naprzód oznaczyć można i włączy następnie w jego obwód busolę stycznych, która przez wychylenie igły okazuje wartość natężenia S prądu,

mamy    ^S=vH^,-«

Włączywszy zaś przy powtórnym doświadczeniu w ten sam obwód łącznikowy stosu prócz tego jeszcze drut znanego oporu U, przyczem z wielką korzyścią reostat użyć się daje, pomniejsza się zaraz odchylenie igły w busoli, a natężenie strumienia 8', odpowiednie temu mniejszemu odchyleniu, wyraża się przez

E

2)

W-Ą- w + U '

Znając ilości S, 8\ w i U, wyrażone liczbami, nietrudno z powyższych dwóch zrównań wynaleść liczbowe wartości nieznanych E i W. Wielkość ich zależy oczywiście od tego, jakie się jednostki weźmie za miary mocy strumienia i oporu przewodzenia. Zwykle są jednostki Jakobiego (ob. § 99 i 124) w używaniu. Przeciętne wartości siły elektrobodźczej w różnych re-omotorach, otrzymane z wielu prób starannie wykonanych ¹) są: dla zwykłego    kubka Bunzena    800

„    „    „ Grovego    780

„    „    ,, Daniella    470

„■    pary    płyt    Wollastoua    208 (w przybliżeniu tylko).

W^rartości zaś własnego oporu stosów nie są tak stałemi ilościami, jak siły elektrobodźcze, bo zmieniają się z rozmiarami tych przyrządów, z naturą kubków glinianych, ze stanem gęstości cieczy, w skład reomotora wschodzącej i t. p. Porównanie więc reomotorów pod względem oporu przewodzenia nie jest tak pro-

105

1

Ob acz tom dodatkowy.

Fizyka T. II.