Image
30

120

Krzyż żelazny, a na podstawie ze czterech stron napisy:

1.

„D.    O.    M

#,TD SPOCZYWA Ś. P. REFERENDARZ STAND, ROMAN (HERBU) MŁODZIAN MŁODZIANOWSKI, B. SZEF WYDZIAŁÓW PO B. KOM(MISSYl) RZĄD (o WEj) WOJNY POZOSTAŁYCH, KAWALER RÓŻNYCH ORDERÓW, EMERYT.

SIT TIBI TERRA LEYIS."

2.

,,ZMARŁ DWA 15 LISTOPADA 1852 R., W WIEKO LAT 67. WIECZNY ODPOCZYNEK RACZ MD DAĆ PANIK."

3.

Gdzie nędzarz, wdowa, sierota,

„Miłość i ■wsparcie bliźniego To ziemski raj życi i twego,

Tam promienita twa cnota: Spokój i szczęście rodziny,

Twych zabiegów cel jedyny! Wia a — nadzieja twa cała Dzid już twym portem się stała, A żywot usług — opieki,

Bóg ci odpłaci na wieki “

4.

,,KO TOBIE WZNOSZĘ OCZY MOJE, W TOBIE DFANIE MOJE, BOŻE MÓj! OJCZE WIECZNEGO MIŁOSIERDZIA.

ŚWIĘTA MARYO, MATKO BOŻA, MÓDL SIĘ ZA NAMI TERAZ I W GODZINĘ ŚMIERCI NASZEJ*. AMEN/'

Urodził sięd. 24 Listopada 1785 w Warszawie; po skończenia zaszczytnćm szkól księży Pijarów w Warszawie, wszedł dnia 1 Lutego 1807 r. w służbę publiczną, jako podsekretarz do Minisleryum Wojny Księstwa Warszawskiego, w stopniu podporucznika d. 1 Marca 1809r. mianowany sekretarzem, a 15 Sierpnia t. r. porucznikiem. ' W roku 1810 Szefem Biura pensyi wynagrodzeń, w Wydziale funduszów. W roku 1812 przeszedł w tymże stopniu do Dyrekcyi Je-neralnej Popisów i Konskrypcyi. Odbył kampanije w latach 1809 i 1813 roku, znajdował się w bitwach pod Gabel, Lobau, Petiig, Bornem i Lipskiem: tu wzięty do niewoli zostawał w niój do 14 Kwietnia 1814 r. W roku 1815, przeznaczony na szefa biura w Wydziale Ruchu i Od^ mian, w Kommissyi Rządowej Wojny z zassymilacyą do stopnia majora: w r. 1821 do stopnia podpułkownika, a roku 1824 do stopnia pulkownita. W czasie reorganizacyi Kommissyi Rządowej Wojny od 1 Stycznia 1832 r., przeznaczony na Szefa Wydziału Spisu i Zaciągu wojskowego. Obok powyższych obowiązków, miał sobie poruczony nadzór nad czynnościami: 1, By-łój Kommissyi przeznaczeń i wsparcia oficerów i urzędników b. wojska polskiego. 2, Wydziału nieograniczenie urlopowanych. 3, Kommissyi rozpoznawającej prawa b. wojskowych polskich, tudzież ich wdów i sierot do pensyi lub wsparcia dożywotniego. Na tym wysokićm stanowisku Roman Młodzianowski rozwijając działalność rozległą, umiał odpowiedzieć i zaufaniu władzy i oddać przeważne dla wielu nieszczęśliwych przysługi. Dzień i noc poświęcał tym obowiązkom: szukającym wsparcia dodawał rady, sam pisał prośby, a opuszczonych od losu hojną ręką zasilał. Na takie to szlachetne cele wyczerpywała się większa połowa pensyi: bo wielu podupadłych utrzymywał stałymi co miesiąc zasiłkami. Lubo miał sposobność łatwo osiągnie-nia wyższych godności,*Młodzianowski, nie chciał opuszczać skromniejszego stanowiska, boby nie mógł ani tąk skutecznie, ani tak odpowiednio dla serca swego działać. Udzielał innym chę.