Image
54

141

potrafił zjednad sobie i imię zaszczytne i zaufanie współobywateli, a dowodem tego jest reskrypt Sądu Najwyższej Instancyi, który gdy Tokarski przechodził na urząd Prokuratora jeneralnego przy Sądzie Apelacyjnym Królestwa Polskiego, jako świadectwo mu wydał. „Gdy W. Michał Tokarski, słowa pomienionego reskryptu, przestaje należed do grona Mecenasów, w którem uważał go Sąd Najwyższój Instancyi w całym przeciągu czasu, sprawowania dotychczasowych obowiązków, przykładnie odznaczającego się znakomitemi talentami, gorliwą pracą i godnością charakteru, widzi się przeto być powodowanym, przyznać te sprawiedliwe zalety W. Tokarskiemu i zarazem ufnym jest, że strata jaką Sąd Najwyższej Instancyi w osobie jego ponosi, zastąpioną będzie nowemi korzyściami dla służby publicznej z teraźniejszego urzędowania, do którego zaszczytnie powołanym został" (*). W r. 1833 przeznaczony został na Sędziego Najwyższej Instancyi Królestwa Polskiego, mianowany następnie Rzeczywistym Radcą Stanu, a po zmianie Sądu Najwyższój Instancyi i organizacyi Warszawskich Departamentów Rządzącego w 1842 r członkiem tegoż Senatu. Wzywany do różnych Komitetów, z woli Najwyższój zbieranych, tu zostawił znakomite prace, które w archiwach rządowych są zachowane. Do tych prac mozolnych należą: 1. Uwagi co do powstrzymania pijaństwa pomiędzy ludem naszym i ograniczenie pędzenia wódki i jej sprzedaży, a zarazem ograniczenie przez propinalorów rozpajania i demorali-zacyi ludu. 2- Projekt do ustawy leśnej i zasady, celem zachowania lasów prywatnych od zniszczenia. Dotknięty nieuleczoną chorobą wodnej puchliny serca, przez lat kilka znosząc mężnie cierpienia, zmarł 1 Lipca 1848 roku.

,,JULJANOWI BIERNACKIEMU, B. SZEFOWI WYDZIAŁU KOMMISSYI RZĄDOWEJ WOJNY, ZMARŁEMU DNU 25 LUTEGO 1854 R., W WIEKU ŁAT 69. WDZIĘCZNA ŻONA WRAZ Z SYNEM. “

(Grób w ziemi x pomnikiem na starym cmentarzu).

Urodzony dnia 13 Lutego 1786 r., wmieście Kozienicach byłem Województwie Sando-mierskióm wszedł do służby za pierwszóm wejściem Francuzów d. 15 Października 1806 r., jako towarzysz do powstania Kaliskiego; w następnym roku w stopniu podoficera przeniesiony do 3 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego. W roku 1808, umieszczony w biurze Ministeryura Wojny. W r. 1811, mianowany porucznikiem z przeznaczeniem na adjutanta placu miasta Krakowa. W r. 1813, postąpił na kapitaiia z przykomenderowaniem do sztabu głównego. W roku 1815, postąpił na majora w sztabie wojska Królestwa Polskiego. W r. 1832, umieszczony w Wydziałach po bylój Kommissyi Rządowej Wojny pozostałych jako szef biura. W roku 1839, przeznaczony na pełniącego obowiązki naczelnika Wydziału. Odbył kampanije w latach: 1806, 1807, 1809 i 1813; znajdował się w bitwach pod Friedland, Starogardem, Wałami, Gabel i Lóban. W roku 1813, pod Wegenfels wzięty w niewolę. W r. 1808, ozdobiony krzyżem wojskowym polskim. W roku 1813 krzyżem złotym tego orderu. W roku 1830, znakiem honorowym za lat XX

(') Dan w Warszawie na sesyi dnia 2 Marca 1827 r. Senator Kasztelan prezydujący Nakwaski. —Pisarz Sądu Najwyższej Instancyi Rzerapoiuski.