Image
75

162

1813 r. i pod Zeestadt 10 t. m. i r. w Danii. Za waleczność przedstawiony do krzyża duńskiego i do krzyża francuzlaego legii honorowśj. Po upadku Napoleona, gdy zawód żołnierza zdawał się wśród pokoju już kończyć, Moraczewski podał się o uwolnienie-z wojska i takowe w roku 1815 otrzymał.

Był piękny wtedy zwyczaj w wojsku polskiem, że każdy opuszczający chorągiew swoją, oprócz urzędowych poświadczeń swej służby, starał się o świadectwo współtowarzyszów broni. Świadectwo takie niepodejrzanój wiary, przechowywał każdy jako chlubny dowód przebie-żonego zawodu, na pamiątkę dla siebie i rodziny swojój. Takie świadectwo otrzymał Morawski, które tu w całości, jako pamiątkę nieobojętną, bo dającą nam rys wydatny do charakterystyki wojowników naszych, przytaczamy.

Wojsko Polskie, Pułk 17 jazdy, Korpus Oficerów.

„My oficerowie pułku 17 jazdy, mamy za obowiązek oddać świadectwo p. Moraczewskie-mu Teofilowi, porucznikowi z pułku tegoż, iż będąc w korpusie z nami przez lat trzy, potrafił wszystkich dla siebie pozyskać serca i szacunek. Jego dobra konduita i charakter, pilność w służbie, odwaga i męztwo, są właściwe przymioty duszy. Dziś więc, kiedy przeznaczenie rozdzielić się nam kazało w tym ostatnim momencie, w nagrodę wzajemnych uczuciów naszych, oddając sprawiedliwość zasługom, na dowód naszego szacunku, niniejsze świadectwo szlachetnych postępowań jego podpisami rąk własnych stwierdzamy.'* W Łowiczu dnia 20 Lutego 1815 roku (podpis 19 oficerów, między którymi szef szwadronu Henryk hr. Tyszkiewicz i Brzechwa pułkownik).

Odtąd wróciwszy na zagon ojczysty, oddany pracy i usługom obywatelskim, na łonie rodziny własnćj lat dwadzieścia spędził. Otoczony szacunkiem współ obywateli, wybierany przez nich na urzęda powierzone tym jedynie, których znano prawość i nieugiętość charakteru, zyskawszy chlubne imię, dotknięty nieuleczoną chorobą, przybył do Warszawy, tu zakończył dni swoje i spoczął na Cmentarzu Powązkowskim.

FLOR JAN SKOMOROWSKI.

(Spoczywa w mogile ziemnej bez nagrobku).

Jest to artysta dramatyczny teatrów Warszawskich, który w kwiecie wieku zgasł na suchoty. Odznaczał się na scenie w rolach żydów, a w monodramacie ł^dnowskiego, p. n. „Icek zapieczętowany," huczne zawsze zbierał oklaski. Umarł dnia 30 Października 1855 roku.

JÓZEF PEŁCZYŃSKI.

(Spoczywa w ziemi, bez napisu).

Urodzony w roku 1772, umarł w Warszawie dnia 17 Maja 1854 roku. W siódmym roku życia uległszy kalectwu utraty słuchu i mowy; gdy w kraju żadna szkoła dla głucho-niemych nie