57
AJENT OKRĘTOWY — AKCEPTACJA I AKCEPT
dów załadowania towaru na statek (konosamentów). Funkcje ajenta okrętowego, jako stałego przedstawiciela linji okrętowej, mogą być powierzane t. zw. maklerowi okrętowemu, który zawodowo załatwia dla armatorów wszelkiego rodzaju sprawy, związane z zaopatrywaniem i odprawą statków oraz przewozem morskim.
Literatura; KIeemam; Der Schiffsmakler in Sie-verkehr. Hamburg 1934. — G. Schapa: Das Deutsche Seerecht, tom /. Berlin-Lipsk 1921. — W. Sowiński: Prawo handlowe morskie w zarysie. Warszawa 1935.
W. S.
Paleazjatycki lud, który niegdyś zajmował całą Japonję. Dzisiaj ich szczątki (ok. 20 ooo głów) żyją na Jeso (Hokkaido), na Kurylach i na Sachalinie. Większość Ajnów ma typ fizyczny niemongolski: są to falisto-włosi brodacze, którzy mimo bronzowej cery żywo przypominają Europejczyków, szczególnie Wielkorosjan. Kolor włosów czarny. Owłosienie ciała bujne. Język odrębny, aglutynujący. Mimika zgodna z europejską. Kultura niska: myśliwstwo (bronią — dzida, łuk, strzały zatrute), rybołówstwo morskie, nieco uprawy ziemi. Pisma brak. Kult niedźwiedzia.
W. Cu.
Założona w Paryżu w 1926 r. A D. M. jest stowarzyszeniem prywatnem, do którego należą najwybitniejsi dyplomaci i mężowie stanu wszystkich narodów. Akademja ma na celu badanie wspólnie przez swych członków bieżących zagadnień międzynarodowych. Na sesjach, odbywających się raz na miesiąc, są wygłaszane lub odczytywane referaty, nad któremi później toczy się dyskusja. Prace swe Akademja publikuje w biuletynie p. t. „Seances et travaux de 1’Academie Diplomatique‘‘.
Akademja wydała w 1934 r. wielki dwutomowy słownik p. t. „Dictionnaire Diplo-matique“.
J. M.
Myśl założenia wyższej uczelni prawa międzynarodowego, przeznaczonej dla słuchaczów wszystkich narodowości i w której wykłady byłyby prowadzone przez uczonych pochodzących z różnych krajów, powstała w r. 1907 podczas drugiej Konferencji Pokojowej w Hadze. Statut projektowanej instytucji został ułożony już w r. 1914; jednak, z powodu wybuchu wojny światowej, otwarcie kursów mogło nastąpić dopiero w dn. 14. VII. 1923 r.
Trwałą podstawę finansową Akademja uzyskała dzięki dotacji otrzymanej od Fundacji Carnegiego. Stroną naukową kieruje kuratorjum, mające swą siedzibę w Paryżu i składające się z 12 członków. Sprawami finansowemi zarządza Rada Administracyjna Akademji.
Wykłady odbywają się w Pałacu Pokoju w Hadze, w miesiącach lipcu, sierpniu i wrześniu, i są bezpłatne. Językiem wykładowym jest francuski. Wygłoszone wykłady są drukowane w „Recueil des Cours“, którego dotąd wyszło 50 tomów i 2 indeksy.
J. M.
W miarę rozwoju stosunków gospodarczych poprzez czasy starożytne i wieki średnie poczęły się różniczkować poszczególne instytucje regulujące stosunki zobowiązaniowe, wynikłe na tle obrotu gospodarczego. W pierwotnem zobowiązaniu istniały jedynie dwa podmioty, a mianowicie zobowiązany, czyli dłużnik, oraz uprawniony, czyli wierzyciel. — Wraz z rozwojem stosunków powstają w obrocie nowe kompleksy obligacyjne; z jednej strony odnosi się to do stworzenia zobowiązania na rzecz osoby trzeciej, z drugiej do powstania zobowiązania osoby, pierwotnie pozostającej na uboczu stosunku zobowiązaniowego, która, przystępując do istniejącego zobowiązania, poddaje się jego skutkom. Pierwszy z wyżej wymienionych typów spowodował pow stanie w systemacie prawa prywatnego pojęcia zobowiązania na rzecz osoby trzeciej, natomiast drugi — pojęcie akcepta-cj i, akceptu oraz ratyfikacji. — Przechodząc do wyjaśnienia powyższych pojęć, zaznaczyć należy, iż w stosunkach obrotu podległych prawu prywatnemu zgoda na przyjęcie na siebie zobowiązania znana jest pod nazwą ratyfikacji („ratihabitio" z prawa rzymskiego), natomiast obrót gospodarczy, regulowany prawem handlowem, zna pojęcie to pod nazwą akceptacji, czyli przy-