Magazyn66101

57

KARNO-SKARBOWE PRZEPISY

Wykonanie odpowiedzialności posiłkowej, t. j. ściągniecie grzywny od odpowiedzialnego następuje wtedy, gdy ściągnięcie jej od skazanego nie jest możliwe (art. 33).

Odpowiedzialność zastępcza istnieje w wypadku popełnienia występku przez nieletniego (art. 34). Nieletni za popełnienie występku skarbowego odpowiada tylko w granicach art. 69—78 Kodeksu Karnego. W każdym razie na nieletniego nie można nałożyć kary grzywny. Państwo jednak nie chce zrezygnować z należnych mu praw do grzywny i odpowiedzialność za grzywnę, grożącą za dany czyn sprawcy, nakłada na osobę, pod której nadzorem lub opieką nieletni pozostaje. Odpowiedzialność zastępcza podobnie jak i odpowiedzialność posiłkowa opiera się na domniemaniu winy w nadzorze.

12.    Wykroczenie skarbowe. Wykroczenia skarbowe a więc czyny, polegające na naruszeniu przepisów objętych prawem karnem skarbowem, a zagrożone karą pieniężną porządki iw i (art. 35) mają w praktyce znacznie mniejsze znaczenie od występków skarbowych. Karę porządkową wymierza się w granicach od 2 zł do 3000 zł (art. 40). Odpowiedzialność za wykroczenia zachodzi zarówno w wypadku popełnienia go z winy umyślnej jak nieumyślnej (art. 38), niema odpowiedzialności za usiłowanie (art. 39 § 2), podżeganie i pomocnictwo karane jest tylko, jeżeli wykroczenie zostało dokonane (art. 39 § 0- Do wykroczeń skarbowych nie stosuje się zasad dotyczących odpowiedzialności nieletnich (art. 41).

13.    Poszczególne przestępstwa. Nie sposób w tern miejscu wyczerpać wszystkich albo nawet większości przepisów części szczególnej prawa karnego skarbowego, dlatego ograniczymy się tutaj do wskazania najważniejszych typów przestępstw.

Przestępstwa celne (art. 44—54) posiadają w praktyce najdonioślejsze znaczenie. Wśród tej kategorji przestępstw wymienimy przemyt (art. 44), polegający na wprowadzeniu z zagranicy na polski obszar celny lub wyprowadzeniu z tego obszaru zagranicę towaru bez uiszczenia cła i z uchyleniem się od powinności celnej (art. 44). Prawo karne skarbowe zna również przestępstwo przemytu towarów, na które nie ma ustanowionego cła (art. 45). Przestęp-ność działania sprawcy polega tu na naruszeniu ograniczeń przywozowych lub wywozowych, względnie też ograniczeń przewozowych. Zaznaczyć przytem należy, że towary przewożone przez polski obszar celny nie podlegają nigdy opłacie cła, gdyż nasze prawo celne nie zna ceł przewozowych.

Art. 46 i 47 nakładają kary na sprawców uszczuplenia cła bądź naruszenia ograniczeń przywozowych, wywozowych lub przewozowych, jednak bez uchylenia się od powinności celnej. Sposobem działania sprawcy jest tu wprowadzanie władzy w błąd, podanie w zgłoszeniu celnem danych niezgodnych z rzeczywistością lub bezprawne wyprowadzenie towaru z urzędu celnego do wolnego obrotu. Są to przestępstwa w praktyce często spotykane szczególnie pod postacią podania w zgłoszeniu celnem danych niezgodnych z rzeczywistością. Sprawca zgłasza wprawdzie towar do odprawy, przez co nie zachodzi uchylenie się od powinności celnej, zgłoszenie jego jednak jest niezgodne z rzeczywistością i przez podanie nieprawdziwych danych (np. _Podanie nieprawdziwego kraju pochodzenia towaru) powoduje naruszenie interesów fiskalnych lub poli-tyczno-handlowych państwa.

Jeżeli przedmiotem wskazanych wyżej przestępstw są sztuczne środki słodzące, wymierza się poza karą grzywny nadto areszt do 6 miesięcy.

Art. 49 nawiązuje do obowiązującej w Polsce reglamentacji handlu zagranicznego. Otóż cały szereg towarów korzysta ze zniżek celnych lub zwolnień od cła, pod warunkiem, że będą później już na obszarze celnym polskim użyte do określonego celu lub w określonych warunkach. Art. 49 nakłada kary na sprawcę, który przy przywozie korzystał z takich ulg celnych, warunków jednak tych ulg nie dotrzymał i towaru użył w innym zupe^łnie celu.

Prawo karne skarbowe wprowadza dalej karalność paserstwa, a więc nabycia, przechowywania lub transportowania towarów, pochodzących z wymienionych poprzednio występków skarbowych (art. 50) oraz wyłudzenia od Państwa pomocy finansowej w postaci zwrotu cła przy wywozie towaru zagranicę przez podanie nieprawdziwych danych (art. 51 § 1) oraz karalność zatrzymania pomocy finansowej, jeżeli wywieziony towar został z powrotem przywieziony do kraju (art. 51 § 2).

Z innych rozdziałów części szczególnej wskażemy naruszenie przepisów o monopolu tytuniowym (art. 55—65), w których zagrożone są karami uprawianie tytoniu bez