Magazyn65501

51

KAREŁ JA — KARNO-DEWIZOWE PRZEPISY

wie w r. 1617 zmienia dotychczasowe średniowieczne granice polityczne K. przez przyłączenie miasta Kakisalmi, wraz z okręgiem, do Szwecji. Ludność w tym okręgu przeważnie prawosławna, uważana przez Szwecję za ludność podbitą, nie-finlandzką, nie była reprezentowana w sejmie szwedzkim w Stockholmie przez posłów, tak jak inne ziemie finlandzkie, i była uciskana. Za Karola Gustawa (w latach 1656—1658), na skutek spustoszenia wojennego kraju i jego wyludnienia, przedsięwzięto w K. nową, powtórną * kolonizację, szwedzko-luterań-ską. Ludność prawosławna odtąd osiedla się u wschodnich granic kraju. Na mocy traktatów pokojowych szwedzko-rosyjskich z r. 1721 w Nystadt (Uusikaupunki) a potem w 1743 roku w Wyborgu znaczna część kraju, t. zw. K. Wschodnia wraz z Wyborgiem odeszła do Rosji. Skoro wreszcie, na mocy następnego traktatu szwedzko-rosyjskiego w Fredrikshamn (Hamina), w r. 1809, cała Finlandja została złączona z Rosją, jako autonomiczne Wielkie Księstwo, cała K. Zachodnia i Wschodnia znalazła się w jego granicach. K. Wschodnia, w której wybuchło w r. 19x8, 1920 i 1921 powstanie na rzecz Finlan-dji, zajęta została przez bolszewików. Następnie na mocy traktatu pokoju fińsko-bolszewickiego, podpisanego w Dorpacie (Tartu) w 1920 r. cała K. Wschodnia połączona została z Sowietami. Została tam utworzona, w r. 1921, niezawisła republika Karelska, wchodząca w skład Z. S. S. R. Polityka eksterminacyjna, jaką rząd centralny Sowietów przeprowadzał w latach następnych na terenie tej republiki w stosunku do elementu autochtonicznego fiń-sko-karelskiego, stała się powodem do obudzenia ruchu w kierunku złączenia republiki K. Wschodniej z Finlandją. Odpowiednikiem ruchu tego w Finlandji jest Związek Akademicki Karelski, który stawia sobie za cel połączenie K. Wschodniej z Finlandją, ponieważ autonomja, obiecana przez Z. S. S. R., traktatem pokojowym w Dorpacie, nie jest w stosunku do K. Wschodniej wykonywana, a odwołanie się w tej sprawie do Ligi Narodów w 1922 r. pozostało bezskuteczne. Postulat ten jest motywowany nietylko względami natury narodowościowej, koniecznością obrony współplemieńców przed wynarodowieniem, ale także względami natury gospodarczej i strategicznej — obrony kraju;

w razie bowiem przyłączenia całego obszaru K. Wschodniej z powrotem do republiki Finlandzkiej i przeprowadzenia granicy polityczno-terytorjalnej z Z. S. S. R. od jez. Ładogi wprost na północ ku brzegom m. Białego, nastąpiłoby znaczne, bo wynoszące około 600 km, jej skrócenie.

Literatura: East Carelia. Helsinki 1934. — La Finlande icono-mięue. Helsinki 1936—1937. — The Finland year book. Helsinki 1936 -37. — Gumm&ifiiia H.: Finnland und Schweden. Helsinki 1917. — Ignatius et Soikkeli: La guerre en Finlande en 1918. Helsinki 1925. — Jura Einar W.s Suomen Puolustus 1721—1808. Helsinki 1935.— Mueller-R&lchau G.zFinnland. Berlin 1928. - Perret J. L.: La Finlande. Paris 1931.— Tonie.^-Portrait de la Finlande. Paris 1937. — Sfrtipji K.s La question carćlienne et le droit des gens. Helsinki 1924. — Viklund A.: Da$ eigentliche Finnland. Turku 1932.

Stanisław Brzeziński.

Karno-dewizowe przepisy.

i. Źródła ustawodawcze. 2. Konstrukcja stanów faktycznych. 3. Poszczególne przestępstwa. 4 System kar. 5. Normy procesowe.

1.    Źródła ustawodawczo. Przepisy karne w zakresie prawa dewizowego zawarte są w art. 16—21 Dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 26 kwietnia 1936 r. w sprawie obrotu pieniężnego z zagranicą oraz obrotu krajowemi i zagranicznemi' środkami płatniczemi (Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 249) w brzmieniu znowelizowanem Dekretem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 sierpnia 1936 r. (Dz. U. R. P. Nr. 67, poz. 488). Wskazane wyżej przepisy prawa zawierają normy prawa materjalnego (art. 16—19) oraz normy prawa procesowego (art. 20 i 21).

2.    Konstrukcja stanów faktycznych. Wśród poszczególnych stanów faktycznych znajdujemy zarówno takie, których istota została w samych przepisach karnych lub innych związanych z niemi artykułach dekretu dewizowego dokładnie sprecyzowana oraz takie, które mają charakter norm blankietowych. Mianowicie art. 16 ust. 1 przewiduje karalność czynów, polegających na naruszeniu wskazanych w tym artykule przepisów dekretu; przewiduje on również kary za naruszenie rozporządzeń, wydanych w wykonaniu powołanych tam artykułów dekretu. Karom więc ulegać będą, na podstawie tego przepisu, czyny stanowiące naruszenie rozporządzeń wykonawczych, wydanych nawet po wejściu w życie powołanego dekretu.

3.    Poszczególne przestępstwa. Dekret dewizowy przewiduje następujące stany faktyczne: nielegalny handel zagranicznemi środkami płatniczemi (art. 5 ust. 1); handel

4