Magazyn6101

17

EHRLICH LUDWIK — EKONOMIKA

tecie Jana Kazimierza we Lwowie, otrzymując w 1912 r. doktorat praw, poczem odbywał studja uzupełniające na uniwersytetach w Halli, Berlinie i Oxfordzie. Od 1920 r. był docentem, a od I9²4 r. jest profesorem prawa narodów i ogólnej nauki

0    państwie na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W latach 1927 i 1928 był sędzią narodowym polskim w Stałym Trybunale Sprawiedliwości Międzynarodowej w Hadze. W 1934 r. przewodniczył na międzynarodowej konferencji profesorów prawa narodów we Lwowie w sprawie nauczania prawa narodów i stosunków międzynarodowych. Jest wiceprezesem Polskiego Instytutu Prawa Publicznego i prezesem Centralnego Komitetu Polskich Instytucyj Nauk Politycznych. Redaguje „Bibljotekę Prawa Politycznego i Prawa Narodów". Z prac E. ważniejsze są: Starostwa w Ha-lickiem w stosunku do starostwa lwowskiego w^T wiekach średnich, Lwów 1914. — Proceedings against the Crown. Oxford 1921. — Gdańsk: zagadnienia publicznoprawne. Lwów 1926. — Prawo Narodów.

1    wyd. Lwów 1927, II wyd. 1932.

Einaudi Luigi.

E. ur. się w r. 1874 w Carru (Włochy). Współczesny ekonomista, skarbowiec i publicysta włoski. Profesor skarbowości na Uniwersytecie w Turynie. W latach 1900 do 1925 był współpracownikiem gazety „Cor-riere della Sera". Od r. 1900 redaguje pismo naukowe „Riforma sociale". Wydał szereg wartościowych prac z dziedziny skarbowości, z których na szczególną uwagę zasługują studja nad przerzucaniem podatków i nad zjawiskiem t. zw. amortyzacji (czyli kapitalizacji) podatku, które zostało przez niego oświetlone zgodnie z nowoczesną teorją cen. Jest on też autorem jednego z najlepszych systemów nowoczesnych nauki skarbowości. W zapatrywaniach swych jest gorącym obrońcą liberalizmu i z tego punktu widzenia niejednokrotnie przestrzegał przed pewnemi gospodarczemi konsekwencjami faszystowskiego korporacjonizmu, jak i przed tendencjami do tworzenia nowej rzekomo nauki ekonomiki korporacjonistycz-nej, nie liczącej się ze zdobyczami i zasadami ekonomiki ścisłej.

Ważniejsze jego prace: La rendita mine-raria. Torino 1900. — Studi sugli effetti delle imposte. Torino 1902. — La finanza sabauda all’aprirsi del sec. XVIII. Torino 1908. — Intorno al concetto di reddito im-ponibile e di un sistema di imposte sul reddito consumato. Torino 1912. — Osserva-zioni critiche intorno alla teoria dell’am-mortamento delle imposte. Torino 1919. — La lotte del lavoro. Torino 1924. — La ter-ra e 1’imposta. Milano 1924. — La guerra e il sistema tributario italiano. Bari 1927. — Contributo alla ricerca delPottima impo-sta. Milano 1929. — Principii di scienza della finanza. Torino 1932.

Witold Trąmpczyńskl.

Ekonomika.

r. Powstanie. 1. Nazwa. 3. Przedmiot. 4. Podział. 5. Charakter naukowy. 6. PTawa 7. Metoda. 8. Rozwój.

1. Powstanie. Ekonomika, jako nauka, powstała w drugiej połowie XVIII w. Nie znaczy to, by naukowe badanie zjawisk gospodarczych nie miało już miejsca przedtem. Jednakże badanie to było prowadzone tylko ubocznie, z punktu widzenia różnych zainteresowań i celów, a nie samoistnie, samo dla siebie, z punktu widzenia ustalania związków między zjawiskami gospodarczemi. Wiele przyczyn złożyło się na to. Życie gospodarcze starożytności i średniowiecza, jego formy i metody, zmieniały się bardzo powoli. Powoli też się zmieniał, pomijając wpływy zewnętrzne, przypadkowe, jak wojny i klęski, rozdział dochodu społecznego. Zjawiska gospodarstwa społecznego, opartego na zwyczaju i tradycji, były mało zmienne, przybierały pozory bezwzględności, konieczności, nie budziły więc wątpliwości ani zaciekawienia. Bezpośrednia ich obserwacja w ciągu życia ludzkiego nie dawała podstawy dla badań porównawczych. Nauki zaś opisowe i historyczne były wówczas jeszcze zbyt mało rozwinięte, by mogły dostarczyć materjału, odpowiedniego dla podobnych badań. Również nie rozporządzano jeszcze wyrobionemi metodami obserwacji i myślenia naukowego. Musiały się one wyrobić najprzód na materjale łatwiejszym i przystępniejszym, dostarczanym przez przyrodę, przy którym stosunkowo łatwo można zmieniać warunki zjawisk, eksperymentować. W naukach społecznych to ostatnie jest naogół niemożliwe. Mają one do czynienia z równoczesnem działaniem całej masy powiązanych z sobą przyczyn, których

Encyklopedia nauk politycinych.

/•    % UMkUM* v

2