Magazyn6 3201

928

MIĘDZYNARODOWA ORGANIZACJA PRACY

z punktu widzenia międzynarodowego, ustanowiły dla osiągnięcia tego podniosłego celu stałą organizację przyłączoną do organizacji Ligi Narodów.

Uznają one, że różnice klimatu, obyczajów i zwyczajów, warunków ekonomicznych i tradycyj przemysłowych czynią trudnem do osiągnięcia natychmiastowe i zupełne ujednostajnienie warunków pracy. Są jednak przeświadczone, że praca nie powinna być uważana poprostu za przedmiot handlu i sądzą, że pewne metody i zasady reglamentacji warunków pracy, powinnyby postarać się zastosować wszystkie zrzeszenia przemysłowe, o ile tylko pozwolą na to specjalne warunki, w jakich się one znajdują.

Z pomiędzy tych metod i zasad Wysokie Układające się Strony uważają za szczególnie ważne i pilne:

1- o powyżej wygłoszoną zasadę kierowniczą, że praca nie powinna być uważana poprostu za towar lub artykuł handlu;

2- 0 prawo zrzeszenia się zarówno pracowników jak i przedsiębiorców dla celów przez prawo nie-wzbronionych;

3- 0 płacenie pracownikom zarobku, zapewniającego im poziom życia przyzwoitego podług pojęć panujących w danym kraju i w danym czasie;

4- 0 przyjęcie 8-godzinnego dn,a lub 48-godzinnego tygodnia roboczego, jako cel do osiągnięcia wszędzie tam, gdzie nie został on jeszcze osiągnięty;

5- 0 przyjęcie wypoczynku tygodniowego, minimalnie 24-godzinnego, który powinien przypadać na dzień niedzielny, o ile tylkc to jest możliwe;

6- 0 zniesienie pracy dzieci i zobowiązanie się, że do pracy młodzieży płci obojga zostaną wprowadzone takie udogodnienia, któreby jej pozwoliły na dalsze kształcenie się i zapewniały jej możność fizycznego rozwoju;

7- 0 zasady jednakowej płacy za pracę tej samej wartości bez względu na płeć;

8- 0 przepisy, wydane w każdym kraju odnośnie do warunków pracy powinny zapewnić sprawiedliwe wynagrodzenia wszystkim pracownikom prawnie w kraju zamieszkałym;

9- 0 każde państwo powinno zorganizować służbę inspekcyjną, w której skład wejdą kobiety, a której zadaniem będzie pilnowanie ścisłego zastosowania praw i regulaminów, dotyczących opieki nad pracownikami.

Nie ogłaszając tych zasad i metod ani za wyczerpujące, ani za ostateczne. Wysokie Układające się Strony uważają je za nadające się całkowicie do kierowania polityką Ligi Narodów; i że jeśli będą przyjęte przez zrzeszenia przemysłowe, które są Członkami Ligi Narodów oraz, jeśli zostaną przez dobrze dobrany zespół inspektorów utrzymane w praktyce w całej czystości, to rozciągną trwałe dobrodziejstwa na zarobkujących pracowników świata.

3. Ustrój Międzynarodowej Organizacji Pracy, aj Uwagi ogólne. Powstała na zasadzie XIII części traktatu wersalskiego M. O. P. jest integralnie związana z Ligą Narodów. Art. 387 traktatu postanawia, że państwa należące do Ligi Narodów stają się tem samem członkami M. O. P., a w myśl art. 392 siedziba Ligi musi być również siedzibą M. O. P. Poza tem związek organizacyjny między temi dwiema instytucjami jest dosyć luźny, gdyż M. O. P. posiada daleko idącą autonomję. Koszty utrzymania M. O. P- pokrywane są jednak z dochodów ogólnych Ligi Narodów, pochodzących ze składek państw, będących członkami Ligi. W 1919 przystąpiło do M. O. P. 31 państw, które podpisały traktat wersalski w charakterze państw sprzymierzonych i stowarzyszonych (z wyjątkiem St. Zjednoczonych Ameryki) oraz 13 państw zaproszonych do współudziału a neutralnych podczas wojny światowej. W tym samym roku dopuszczono w drodze wyjątku Niemcy i Austrję, chociaż państwa te nie należały wówczas do Ligi Narodów. Z drugiej znów strony Brązy 1 ja, pomimo wystąpienia z Ligi, pozostała członkiem M. O. P.

Ponieważ od tego czasu szereg państw przystąpiło do Ligi Narodów, a tem samem i do M. O. P-, niektóre zaś państwa wystąpiły, a między innemi Niemcy (w 1935), Austrja (przez przyłączenie do Niemiec w 1938) i Nikaragua (w 1938), w chwili obecnej (grudzień 1938) należy do M. O. P. 57 państw, a mianowicie:

1) Afganistan. 2) Albanja. 3) Argentyna. 4) Australja. 5) Belgja. 6) Boliwja. 7) Brazylja. 8) Bułgarja. 9) Chile. 10) Chiny. t 1) Czechosłowacja. 12) Danja. 13) Republika Dominikańska. 14) Egipt. 15) Ekwador. 16) Estonja. 17 )Finlandja. 18) Francja. 19) Grecja. 20) Haiti. 21) Hiszpanja. 22) Holandja. 23) Indje. 24) Irak. 25) Iran. 26) Irlandja. 27) Japonja. 28) Jugosławja. 29) Kanada. 30) Kolumbja. 31) Kuba. 32) Liber ja. 33) Litwa. 34) Luxemburg. 35) Łotwa. 36) Meksyk. 37) Norwegja. 38) Nowa Zelandja. 39) Panama. 40) Peru. 41) Polska. 42) Portugal ja. 43) Rumunja. 44) Salwador. 45) Syjam. 46) Stany Zjednoczone Ameryki. 47) Szwajcarja. 48) Szwecja. 49) Turcja. 50) Unja Południowo-Afrykańska. 51) Urugwaj. 52) Wenezuela. 53) Węgry. 54) Wielka Brytanja. 55) Włochy. 56) Z. S. R. R. oraz według urzędowych wykazów zaliczana w poczet członków jaku 57) Etjopja.

Zgodnie z art. 388 traktatu wersalskiego M. O. P. składa się z organów: Konferencji Ogólnej przedstawicieli Członków i Międzynarodowego Biura Pracy.

b) Konferencja ogólna. Konferencje Ogólne t. zw. Międzynarodowe Konferencje Pracy zajmują się przygotowywaniem ustawodawstwa pracy. Składają się one z de-